Нар Урини (паспортта — Ираида Алексеевна Петрова; 16 март, 1913 Җилбулак-Матвеевка авылы, Бәләбәй өязе, Уфа губернасы[1]4 октябрь, 1983, Мәскәү) — прозаик, шагыйрә, драматург, язучы.

Нар Урини

Нар Урини
Тугач бирелгән исеме: Нар Урини (Петрова Ираида Алексеевна)
Псевдонимнар: Нар Урини
Туу датасы: 16 март 1913(1913-03-16)
Туу урыны: Уфа губернасы, Бәләбәй өязе, Җилбулак-Матвеевка авылы
Үлем датасы: 4 октябрь, 1983
Үлем урыны: Мәскәү
Милләт: чуаш
Ватандашлык: Русия империясе Русия империясе
ССРБ ССРБ
Эшчәнлек төре: язучысы, шагыйрә, драматург
Жанр: повестьлар, трагедияләр
Иҗат итү теле: чуаш теле
Дебют: 1967 ел "Ялав" (Байрак) журналында

Тәрҗемәи хәле

үзгәртү

1913 елның 16 мартында Уфа губернасы Елбулак-Матвеевка авылында (хәзерге Башкортстан Республикасы) туган. Казан чуаш педагогия техникумыда укыган. Аннан соң Чуаш дәүләт академия драма театрының театр студиясендә, Россия театр сәнгате институтында (1931 – 1934)[2], Ленинград музыка училищесында белем алган.

Ленинград камалышы елларында Нар Урини Ленинград госпитальләрендә шәфкать туташы булып эшләгән. 1943-1946 елларда ул Ырынбур шәһәрендә заводның җыр һәм бию ансамблен җитәкли. 1946 елда Мытищи шәһәренең «Путь к победе»(«Җиңүгә юл») гәзитәсендә эшли. Беренче тапкыр үзенең әдәби әсәрен 1955 елда бастырган.[1]"Родная Волга"("Туган Идел") журналында.[2] 1980 елда ССРБ Язучылар берлеге әгъзасы була.

Ул 1983 елның 4 октябрендә озак вакытлы авырудан соң вафат була.[3]

Китаплар

үзгәртү

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. 1,0 1,1 Нар Урини//Электронлă вулавăш (чуаш.)
  2. 2,0 2,1 Петрова Ираида Алексеевна//Литературная карта Республики Башкортостан(рус.)
  3. Ираиды Алексеевны Петровой-Нарс 2020 елның 18 сентябрь көнендә архивланган.//Bizhbulyak.ru(рус.)
  4. Петрова Ираида Алексеевна//Чувашская Энциклопедия(рус.)