Wikipedia

Михаил Дитерихс

Михаил Константин улы Дитерихс ( 5 [17] апрель 1874 - 9 октябрь 1937 ) - Россия хәрби лидеры. Россия-Япония, Беренче бөтендөнья сугышы һәм Россия ватандашлар сугышында катнаша. Себердә һәм Ерак Көнчыгышта Ак хәрәкәт лидерларының берсе. 1922 елда Амур Земский территориясе хакиме.

Сурәт
Җенес ир-ат
Хезмәт итүе Россия империясе һәм Белое движение[d]
Туу датасы 5 (17) апрель 1874, 17 апрель 1874(1874-04-17) яки 17 апрель 1871(1871-04-17)[1]
Туу урыны Санкт-Петербург, Россия империясе[2]
Үлем датасы 9 октябрь 1937(1937-10-09)[2], 9 сентябрь 1937(1937-09-09) яки 1937[1]
Үлем урыны Шаңхай[2][1]
Үлем төре табигый үлем[d]
Үлем сәбәбе туберкулез
Ата Константин Александрович Дитерихс[d]
Ана Ольга Осиповна Мусницкая[d]
Ире яки хатыны Мария Александровна Повало-Швейковская[d]
Балалар Горчаков, Николай Михайлович[d] һәм Бредов, Михаил Михайлович[d]
Һөнәр төре хәрби хезмәткәр, солдат, сәясәтче
Эшчәнлек өлкәсе хәрби эш[3]
Әлма-матер Пажлар курпысы[d] һәм Генераль штаб академиясе[d]
Хәрби дәрәҗә генерал-майор[d] һәм генерал-лейтенант
Сугыш Рус-япон сугышы, Беренче бөтендөнья сугышы, Русия ватандашлар сугышы, Сражение при Ляояне[d], Сражение на реке Шахе[d], Мукденское сражение[d], Brusilov höcüme, Салоникский фронт[d], Восстание Чехословацкого корпуса[d], Чиләбе операциясе, Тубыл операциясе[d] һәм Приморье операциясе[d]
Гаскәр төре Россия империясе армиясе[d], кавалерия[d] һәм пехота[d]
Бүләкләр
орден Святой Анны 2-й степени с мечами орден Святой Анны 3-й степени с мечами и бантом орден Святого Станислава 2-й степени с мечами орден Святого Владимира 4-й степени с мечами и бантом орден Святого Станислава 3-й степени орден Святого Владимира 3-й степени с мечами орден Святого Владимира 2-й степени с мечами золотое оружие с надписью «За храбрость» орден Святого Станислава 1-й степени с мечами орден Святой Анны 1-й степени Хәрби тәре Шәрәфле легион ордены әфисәре Мунча ордены
 Михаил Дитерихс Викиҗыентыкта

Биография үзгәртү

Иртә еллары үзгәртү

Михаил Константинович Дитерихс 1874 елның 5 (17) апрелендә Санкт-Петербургта полковник-артиллерист Константин Александрович Дитерихс (1823-1899) һәм дворянка Ольга Иосифовна Мусницкая (1840-1893) гаиләсендә туган[4]. Аның сеңелләре арасында Н. А. Ярошенко картинасында төшерелгән «Курсистка» Анна Дитерихс (соңыннан толстовец В.Г. Чертковның хатыны) һәм Елена (соңрак князьА. А. Оболенскийның хатыны), бертуган Иосиф Лев Николаевич Толстойның сәркатипләренең берсе, Леонид — сәнгать белгече һәм журналист, аның өченче энесе Владимир, флотта хезмәт иткән һәм 1914-1917 елларда контр-адмирал булган, дүртенче — Константин (туган).1870), подполковник

1894 елда ул Пажлар корпусын тәмамлый, 2 нче гвардия артиллерия бригадасына җибәрелә. 1900 елда ул Генераль штабның Николаев академиясен 1 категория буенча тәмамлый. 1900 - 1903 елларда ул Мәскәү хәрби округының штаб вазыйфаларында хезмәт итә. 1903 елда 3 нче драгун полкында эскадрон командиры итеп билгеләнә.

Россия-япон сугышы үзгәртү

Сугыш башланганнан соң, ул 17-нче армия корпусы штаб-квартирасында махсус эш өчен баш офицер итеп билгеләнә. Ул фронтка 1904 елның августында жибәрелә. Ляоян янында , Шах елгасында, Мукденда сугышларда катнаша. Сугыш Дитерихс өчен подполковник дәрәжәсен алу һәм корпус штабы каршындагы аерым йомышлар очен штаб-офицер вазыйфасына билгелеу белен темамланды

1905-1914 үзгәртү

Россия-япон сугышыннан соң, ул Мәскәү хәрби округына кайта. 1906 елда ул 7-нче армия корпусы штаб-квартирасында махсус эш өчен штаб офицеры итеп билгеләнә. 1907 елда ул шундый ук урынга Киев хәрби округының штабына күчерелә. 1909 елда аны полковник дәрәҗәсенә күтәрәләр. 1910 елда ул район штабының өлкән адъютанты итеп билгеләнә. 1913 елда ул Генераль штабның төп дирекциясенең мобилизация бүлегендә бүлек начальнигы итеп билгеләнә. Бу позициядә ул Беренче бөтендөнья сугышын каршылый.

Беренче бөтендөнья сугышы үзгәртү

 
Беренче бөтендөнья сугышы алдыннан Киев хәрби округы башлыгы, генерал-майор М.В. Алексеев (үзәк) кул астында эшләүчеләр белән. 1913 ел. Икенче рәттә сулда М.К. Дитерихс

1914-1916 елларда, Беренче бөтендөнья сугышы вакытында, ул 3 нче армия штабы начальнигы итеп билгеләнә. 1916 елның сентябрь башында ул үзе җитәкләгән 2 нче махсус пехотка бригадасы һәм Архангельскидан Салоникага тагын ике махсус оешма белән Серб армиясенә ярдәмгә китә (28 сентябрь көнне килеп җитә). 1916 елның ноябрь уртасында аның җитәкчелегендә Болгар армиясе частьләре кыйратыла, шуның нәтиҗәсендә союзниклар 19 ноябрь көнне Монастир шәһәрен ала. Шуның белән хәрби уңышлар бетә.

Гражданнар сугышы үзгәртү

Февраль инкыйлабынан соң аны Россиягә чакырталар. 1917 елның 24 августыннан 6 сентябренә кадәр ул махсус Петроград Армиясе штабы начальнигы, 6 сентябрьдән 16 ноябрьгә кадәр, штабның квартал мастеры, һәм 16 ноябрьдән 20 ноябрьгә кадәр генерал Духонин штабы начальнигы.

21 ноябрьдә ул Украинага күченә, һәм анда 1918 елның мартында ул Чехословакия Корпусы штабы начальнигы булә, һәм аның белән Владивостокка (июнь аенда) китә. Александр Колчакка ярдәм итә, 1919 елның 17 гыйнварында патша гаиләсенең үтерүен тикшерү комиссиясе башлыгы итеп билгеләнә (Дитерихслар актив монархист иде ), ул шул урында 7 елның февраленә кадәр кала.

1919 елның 1 июленнән 22 июленә кадәр ул Себер армиясе командиры, 22 июльдән 17 ноябрьгә кадәр Көнчыгыш фронт командиры һәм шул ук вакытта 12 августтан 6 октябрьгә кадәр Колчак аппарат башлыгы иде. Омскны теләсә нинди бәядә якларга кирәклеген әйтеп торган Колчак белән каршылыклар нәтиҗәсендә ул шәхси үтенече буенча отставкага китә. Ул 1919 елның җәендә һәм көзендә иманны яклау идеологиясе белән православие " Изге Хач бригадалары " һәм мөселман "Яшел Байрак бригадалары" булдыру инициаторы була. 1919 елның сентябрендә адмирал Колчакның рус армиясенең -Тобольский прорывының Соңгы һөҗүм операциясен эшли һәм уңышлы үткәрә. 1919 ел ахырында аклар җиңелгәч, Харбинга эмиграцияләнә.

1922 елның 23 июлендә Владивостоктагы Земский соборында Дитерихс Ерак Көнчыгыш хакиме һәм Земский воиводы - Земский армиясе командиры итеп сайлана.

Эмиграция үзгәртү

1922 елның октябрендә Амур Земство территориясе гаскәрләре җиңелә, һәм Дитерихс Кытайга күченергә мәҗбүр була, Шанхайда яши. 1930 елда ул Россия Генераль Хәрби Союзының Ерак Көнчыгыш бүлеге председателе була. Ул 1937 елның 9 октябрендә үлә, Шанхайда, Лу-Кавей зиратында күмелә[5], ул "Мәдәни революция" вакытында юк ителә.

Әсәрләр үзгәртү

Гаиләсе үзгәртү

Аның беренче никахы генерал-лейтенант А.Н. Повало-Швейковскийның кызы Александра Повало-Швейковская белән була

Балалары:

  • Николай Михайлович Диетерихс (псевдонимы - Горчаков) (1898-1958), Совет режиссеры
  • Наталья Михайловна Дитерихс (кияүдә Полуектова) (? - 1990-нчы еллар)

Икенче никахы (1916) Софя Эмильевна Бредова белән (1885-1944), Ф. Э. Бредова һәм Н. Э. Бредовның сеңеле. Лу-Кавей зиратына күмелгән[6].

Балалары:

  • Михаил Михайлович Бредов (Мария Эмилиевна Бредова апа, 1916-1976), совет физикы
  • Агния (Асия) Михайловна Дитерихс (1921-1978)[7]

Бүләкләре үзгәртү

1 дәрәҗә

  • зге Станислав ордены, 3 нче дәрәҗә (1902)
  • Кылыч һәм җәя белән 3нче дәрәжәдә Анна ордены (ВП 09/18/1904) (Ляоян сугышы өчен)
  • Кылыч һәм җәя белән 4 нче дәрәҗә Изге Владимир ордены (ВП 02.02.1905)
  • Кылыч белән 2 дәрәжә Изге Станислав ордены (ВП 06.04.1905) (Мукден сугышы өчен)
  • Кылычлар белән 2нче дәрәжә Анна ордены (ВП 07.07.1907)
  • Иң югары игелек (ВП 08/10/1914) (хәрби хезмәт турындагы Уставны яңадан карау өчен).
  • 1 дәрәҗә Изге Владимир ордены, (ВП 12/06/1914)
  • Иң югары игелек (ВП 02.16.1915) (искиткеч тырыш хезмәт һәм дошманлык вакытында эшләгән хезмәт өчен).
  • Георгиевск коралы (ВП 11.04.1915)
  • Кылычлар белән 1 нче дәрәжә Станислав ордены (ВП 08.10.1915)
  • кылычлар Изге Владимир орденына, 3 дәрәҗә (1915)
  • Изге Анна ордены, 1 дәрәҗә (ВП26.01.1916)
  • Изге Владимир ордены, 2дәрәжә (ВП 1.12.1916)

Чит ил:

  • Британия мунчасы ордены (командор тәресе) (05/12/1916)
  • Франция хәрби тәресе 1914-1918 (Croix de Guerre) пальма ботаклары белән (19.10.1916)
  • Француз Мактау Легионы ордены (офицер тәресе) (01/10/1917)

Искәрмәләр үзгәртү

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Картотека Амбургера
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Дитерихс Михаил Константинович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / мөхәррир А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  3. ↑ Чешская национальная авторитетная база данных
  4. ↑ П. Руднев, 2008
  5. ↑ Дитерихс Михаил Константинович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  6. ↑ Lokawei Foreign Cemetery Memorials. 2020-02-06 тикшерелгән.
  7. ↑ Бредова, Зинаида. Светлой памяти Софии Эмильевны Дитерихс, Русская жизнь (7 апреля 1995).

Әдәбият үзгәртү

  • Залесский К. А. Кто был кто в Первой мировой войне. — М.: АСТ; Астрель, 2003. — 896 с. — 5000 экз. — ISBN 5-17-019670-9 (ACT); ISBN 5-271-06895-1 (Астрель).
  • Дитерихс, Михаил Константинович — статья в электронной версии энциклопедии «Челябинск» (Челябинск: Энциклопедия / Сост.: В. С. Боже, В. А. Черноземцев. — Изд. испр. и доп. — Челябинск: Каменный пояс, 2001. — 1112 с.; ил. ISBN 5-88771-026-8)
  • Руднев П. Генерал Дитерихс и его книга / Убийство Царской семьи. — М.: Вече, 2008. — 512 с. — ISBN 978-5-9533-3089-3.
  • Цветков В. Ж. Генерал Дитерихс. — М.: Посев, 2004.
  • Цветков В. Ж. Михаил Константинович Дитерихс // Вопросы истории. — 2013. — № 2. — С. 34—58.
  • Цветков В. Ж. Разгромили атаманов, разогнали воевод. О последнем Земском соборе // Родина : журнал. — 2000. — № 11.

Сылтамалар үзгәртү

Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=Михаил_Дитерихс&oldid=3538502