Wikipedia

HD55522

HD55522 — Зур Эт йолдызлыгында урнашкан B2IV/V[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,897 ± 0,009[5] тәшкил итә.

HD55522
Каталог коды 2MASS J07121221-2556333[1], GSC 06528-00197[1], HD 55522[1], SAO 173193[1], HIP 34798[1], HR 2718[1], CEL 1668[1], GC 9545[1], GCRV 4754[1], HIC 34798[1], NSV 3458[1], PPM 251860[1], SRS 7565[1], TD1 9439[1], TYC 6528-197-1[1], UBV 7023[1], uvby98 100055522[1], MM CMa[1], YZ 115 4588[1], WEB 6955[1], Gaia DR2 5611112165048662656[1], 26 CMa, Gaia DR3 5611112165048662656[1], TIC 65403216[1], UBV M 13014[1], ALS 14878[1] һәм Renson 15094[1]
Йолдызлык Зур Эт йолдызлыгы
Җирдән ераклык 278,373 ± 3,8746 парсек[2]
Скорость вращения звезды 64 ± 14 km/s[3]
Параллакс 3,5923 ± 0,05 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 9,286 ± 0,053 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −5,568 ± 0,04 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 14,9 km/s[3]
Тип переменной звезды медленно пульсирующая класса B[d]
Спектраль сыйныф B2IV/V[4]
Күренмә йолдызча зурлык 5,897 ± 0,009[5]
Абсолют йолдыз зурлыгы −1,11
Радиюс 3,25 солнечный радиус
Диаметры 4 520 000 km[6]
Чор J2000.0[d][7][1]
Туры калкулык 108,05089461894 °[2]
Авышлык −25,94258780076 °[2]
Нәтиҗәле температура 16 157 K[3]
Өслек гравитациясе 9000 сантиметр на секунду в квадрате[8]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр үзгәртү

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 26 CMa SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Huang W., Gies D. R., McSwain M. V. A stellar rotation census of B stars: from ZAMS to TAMS // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2010. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1088/0004-637X/722/1/605 — arXiv:1008.1761
  4. ↑ 4,0 4,1 Houk N., Smith-Moore M. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars — 1988.
  5. ↑ 5,0 5,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  7. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  8. ↑ E Alecian The magnetic early B-type Stars II: stellar atmospheric parameters in the era of Gaia // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2019. — 20 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STZ416 — arXiv:1902.02713
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият үзгәртү

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD55522&oldid=2931648