Wikipedia

HD22136

HD22136 — Персей йолдызлыгы[2]нда урнашкан B 8 P SI[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,873 ± 0,01[8] тәшкил итә.

HD22136
Каталог коды HD 22136[1], GCRV 1978[1], GSC 03317-00354[1], HIC 16782[1], HIP 16782[1], 2MASS J03355848+4705277[1], NSV 1197[1], PPM 46357[1], ROT 532[1], SAO 38971[1], TD1 2310[1], UBV 3415[1], UBV M 40946[1], uvby98 520201153[1], AG+46 352[1], BD+46 773[1], HGAM 239[1], TYC 3317-354-1[1], Gaia DR1 248192106902849408[1], WEB 3192[1] һәм Gaia DR2 248192111202669952[1]
Йолдызлык Персей йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 182,8923 ± 1,8063 парсек[3]
Скорость вращения звезды 15 ± 2 km/s[4]
Параллакс 5,546 ± 0,066 миллисекунда дуги[5]
Склонение собственного движения −25,934 ± 0,086 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 22,609 ± 0,101 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 2,1 ± 1,1 km/s[6]
Спектраль сыйныф B 8 P SI[7]
Күренмә йолдызча зурлык 6,873 ± 0,01[8]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 53,993708005185 °[3]
Авышлык 47,091028451062 °[3]
Нәтиҗәле температура 12 700 K[4]
Өслек гравитациясе 16 000 сантиметр на секунду в квадрате[4]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 22136 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Landstreet J. Abundances determined using Si ii and Si iii in B-type stars: evidence for stratification // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2013. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201220671 — arXiv:1301.3050
  5. ↑ S. Bertone, G. Fedorets, M. Weiler et al. Gaia Data Release 2. Observational Hertzsprung-Russell diagrams // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2018. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201832843 — arXiv:1804.09378
  6. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  7. ↑ 7,0 7,1 Heard J. F. The radial velocities and luminosities of 77 stars in the field of the alpha Persei cluster // Publications of the Dominion Astrophysical Observatory — 1969. — ISSN 0078-6950
  8. ↑ 8,0 8,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD22136&oldid=2935500