Wikipedia

HD215766

HD215766 — Дәлү йолдызлыгында урнашкан B9V[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,681 ± 0,01[6] тәшкил итә.

HD215766
Каталог коды HR 8673[1], 2MASS J22474277-1403230[1], GSC 05818-01306[1], HD 215766[1], SAO 165298[1], HIP 112542[1], ADS 16268 A[1], CCDM J22477-1403A[1], GC 31802[1], GCRV 14316[1], HIC 112542[1], N30 5017[1], PPM 240758[1], TD1 29349[1], TYC 5818-1306-1[1], UBV 19529[1], YZ 104 8466[1], uvby98 100215766 A[1], WDS J22477-1403A[1], WEB 20067[1], Gaia DR2 2597327566122330880[1], τ¹ Aqr, 69 Aqr, Gaia DR3 2597327566122330880[1], TIC 146163862[1], UBV M 26624[1], Renson 59600[1] һәм EPIC 206026652[1]
Йолдызлык Дәлү йолдызлыгы
Җирдән ераклык 108,8743 ± 1,5422 парсек[2]
Параллакс 9,1322 ± 0,0557 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −9,053 ± 0,048 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 30,413 ± 0,059 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 15 ± 3,7 km/s[4]
Спектраль сыйныф B9V[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,681 ± 0,01[6]
Светимость 53 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,74
Радиюс 2 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][2][1]
Туры калкулык 341,92820610903 °[3]
Авышлык −14,05642813664 °[3]
Нәтиҗәле температура 10 617 K[7]
Оценка возраста объекта 100 миллион лет

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 tau01 Aqr SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  4. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  5. ↑ 5,0 5,1 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars — 1988.
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ J. Zorec, F. Royer Rotational velocities of A-type stars. IV. Evolution of rotational velocities // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2012. — 22 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201117691 — arXiv:1201.2052
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD215766&oldid=2935752