HD197451Дәлү йолдызлыгы[2]нда урнашкан F0V[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,18 ± 0,01[5] тәшкил итә.

HD197451
Каталог коды HD 197451[1], GSC 05185-02449[1], HIC 102329[1], HIP 102329[1], 2MASS J20435695-0535248[1], N30 4584[1], PPM 204374[1], SAO 144743[1], TD1 27175[1], uvby98 100197451[1], YZ 0 4421[1], YZ 95 7401[1], BD-06 5568[1], TYC 5185-2449-1[1], Gaia DR1 6914167751875533568[1] һәм Gaia DR2 6914167756171443712[1]
Йолдызлык Дәлү йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 158,3205 ± 1,0853 парсек[3]
Скорость вращения звезды 26 ± 3 km/s[4]
Параллакс 6,3163 ± 0,0433 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −4,412 ± 0,059 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 7,251 ± 0,074 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 11,84 ± 6,9 km/s[3]
Спектраль сыйныф F0V[4]
Күренмә йолдызча зурлык 7,18 ± 0,01[5]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 310,98735042655 °[3]
Авышлык −5,590230142355 °[3]
Нәтиҗәле температура 7300 K[4]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр үзгәртү

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 197451 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 J. Ostrowski, Cat P. D. Spectroscopic survey of γ Doradus stars – I. Comprehensive atmospheric parameters and abundance analysis of γ Doradus stars // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2016. — 16 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STW393arXiv:1602.06514
  5. 5,0 5,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият үзгәртү

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз үзгәртү