Wikipedia

HD179950

HD179950 — Кавәс йолдызлыгында урнашкан A8 (UV type for hot comp.)[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,86 ± 0,01[6] тәшкил итә.

HD179950
Масса 2,1 M☉
Каталог коды 2MASS J19153244-2515239[1], HD 179950[1], HIP 94643[1], HR 7292[1], SAO 187882[1], ψ Sgr, PLX 4481[1], GC 26516[1], GCRV 11693[1], HIC 94643[1], IRC -30407[1], JP11 3081[1], N30 4259[1], PMC 90-93 6589[1], PPM 269531[1], ROT 2746[1], SRS 44132[1], TD1 24208[1], UBV 16287[1], YZ 115 13390[1], TYC 6879-2498-1[1], ADS 12214 AB[1], IRAS 19124-2520[1], uvby98 100179950[1], WDS J19155-2515AB[1], SBC9 1135[1], SBC9 1134[1], SBC7 739[1], SBC7 740[1], WEB 16497[1], WEB 16502[1], Gaia DR2 6770084041623596032[1], 42 Sgr, Gaia DR3 6770084041623596032[1], IDS 19094-2526 AB[1], TIC 2291183[1] һәм Renson 49940[1]
Йолдызлык Кавәс йолдызлыгы
Җирдән ераклык 93,755 ± 3,1468 парсек[2]
Скорость вращения звезды 0 km/s[3]
Параллакс 9,7638 ± 0,3209 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения −28,256 ± 0,414 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения 35,625 ± 0,484 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −11,43 ± 1,47 km/s[4]
Спектраль сыйныф A8 (UV type for hot comp.)[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,86 ± 0,01[6]
Светимость 84 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,06
Радиюс 8,32 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][7][1]
Туры калкулык 288,88511073292 °[7]
Авышлык −25,25668245944 °[7]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 psi Sgr SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. ↑ 5,0 5,1 Parsons S. B., Ake T. B. Ultraviolet and Optical Studies of Binaries with Luminous Cool Primaries and Hot Companions. V. The Entire IUE Sample // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1998. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/313152
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD179950&oldid=2934778