Wikipedia

HD144667

HD144667 — Гакрәп йолдызлыгы[2]нда урнашкан A0/3III[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,08[1] һәм 6,629 ± 0,01[8] тәшкил итә.

HD144667
Каталог коды 2MASS J16083456-3905342[1], GSC 07851-01817[1], HD 144667[1], HIP 79081[1], SAO 207368[1], HR 6000[1], CCDM J16086-3906A[1], CD-38 10894[1], CPC 18 8000[1], CPD-38 6374[1], CSI-38 10894 21[1], GC 21680[1], HIC 79081[1], IDS 16019-3849 A[1], PPM 294709[1], TYC 7851-1817-1[1], UBV M 21169[1], V1027 Sco[1], uvby98 100144667 V[1], WDS J16086-3906A[1], CD-38 10894A[1], uvby98 100144667[1], PMSC 16019-3849A[1] һәм Gaia DR2 5997082115537645696[1]
Йолдызлык Гакрәп йолдызлыгы[2]
Компаньон PMSC 16019-3849C[d][3]
Җирдән ераклык 161,517 ± 2,2175 парсек[4]
Скорость вращения звезды 8 km/s[5]
Параллакс 6,1913 ± 0,085 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения −19,959 ± 0,092 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения −7,548 ± 0,166 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −1,8 ± 0,3 km/s[6]
Спектраль сыйныф A0/3III[7]
Күренмә йолдызча зурлык 6,08[1] һәм 6,629 ± 0,01[8]
Металличность 0,8[9]
Чор J2000.0[d][1][4]
Туры калкулык 242,175 °[1] һәм 242,14400487033 °[4]
Авышлык −39,1 °[1] һәм −39,09285484302 °[4]
Нәтиҗәле температура 14 000 K[9][10]
Өслек гравитациясе 13 000 сантиметр на секунду в квадрате[10]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 V1027 Sco SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ Вашингтонский каталог визуально-двойных звёзд
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. ↑ Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20020943 — arXiv:astro-ph/0205255
  6. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  7. ↑ 7,0 7,1 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars, Vol. 3 — 1982.
  8. ↑ 8,0 8,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. ↑ 9,0 9,1 Smith K. C., Dworetsky M. M. Elemental abundances in normal late-B and HgMn stars from co-added IUE spectra. I. Iron-peak elements // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1993. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  10. ↑ 10,0 10,1 Castelli F., Cornachin M., Hack M. et al. Abundance analysis from the UV spectrum of the He-w star HR 6000 // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1985. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  11. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD144667&oldid=2932612