Wikipedia

HD14433

HD14433 — Персей йолдызлыгы[2]нда урнашкан A0.00[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,48 ± 0,01[6] тәшкил итә.

HD14433
Каталог коды HD 14433[1], NGC 884 2178[1], HIP 11020[1], IRAS 02183+5700[1], SAO 23243[1], 2MASS J02215543+5714344[1], AG+57 296[1], ALS 7126[1], BD+56 568[1], CSI+56 568 2[1], GC 2822[1], GCRV 1319[1], HIC 11020[1], JP11 3923[1], N30 477[1], PPM 27512[1], ROT 6697[1], TYC 3694-1623-1[1], UBV 2393[1], UBV M 30594[1], uvby98 208842178[1], YZ 57 2150[1], [CCR2014] 13311[1], HGAM 131[1], Gaia DR1 458456354047201664[1], WEB 2314[1] һәм Gaia DR2 458456358355233920[1]
Йолдызлык Персей йолдызлыгы[2]
Параллакс 0,3525 ± 0,0385 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −0,908 ± 0,075 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −0,463 ± 0,07 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −47,3 ± 2,1 km/s[4]
Тип переменной звезды α Лебедя[d][5]
Спектраль сыйныф A0.00[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,48 ± 0,01[6]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 35,480980230736 °[3]
Авышлык 57,242915335127 °[3]
Нәтиҗәле температура 9150 K[7]
Өслек гравитациясе 25 сантиметр на секунду в квадрате[7]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 14433 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ Kolka I. Variability survey of brightest stars in selected OB associations // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2017. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201629395 — arXiv:1611.02452
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Balog Z., Cloutier R., Rieke G. H. et al. A deep Spitzer survey of circumstellar disks in the young double cluster, h and {chi} Persei // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2014. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1088/0004-637X/796/2/127 — arXiv:1408.1724
  7. ↑ 7,0 7,1 Firnstein M., Przybilla N. Quantitative spectroscopy of galactic BA-type supergiants. I. Atmospheric parameters // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2012. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201219034 — arXiv:1207.0308
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD14433&oldid=2932589