GSC516-1236Дәлү йолдызлыгында урнашкан OB+[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,52[1] тәшкил итә.

GSC516-1236
Каталог коды 2MASS J20512134+0218463[1], GSC 00516-01236[1], SAO 126293[1], GSC2 N0210001508[1], BD+01 4381[1], PPM 170834[1], TYC 516-1236-1[1], FQ Aqr[1], YZ 2 7300[1], Gaia DR1 1730824025891952640[1], Gaia DR2 1730824030187372416[1], AG+02 2654[1], ALS 11581[1], UBV M 171[1], Renson 55266[1], TIC 467006877[1] һәм Gaia DR3 1730824030187372416[1]
Йолдызлык Дәлү йолдызлыгы
Параллакс 0,1778 ± 0,0181 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −6,183 ± 0,015 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −0,623 ± 0,021 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 23,72 ± 1,41 km/s[3]
Спектраль сыйныф OB+[4]
Күренмә йолдызча зурлык 9,52[1]
Чор J2000.0[d][3][1]
Туры калкулык 312,83890004714 °[2]
Авышлык 2,31287789974 °[2]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[5] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[6][7]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[8] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[9] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[10] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[11]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 FQ Aqr SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. 3,0 3,1 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. 4,0 4,1 Nassau J. J., Stephenson C. B. Luminous Stars in the Northern Milky Way — 1963.
  5. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  6. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  7. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  8. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  9. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  10. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  11. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү