Wikipedia

GSC2211-1613

GSC2211-1613 — Пегас йолдызлыгында урнашкан sdO[3] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,68[1] тәшкил итә.

GSC2211-1613
Каталог коды GSC 02211-01613[1], SAO 90153[1], HIP 108578[1], 2MASS J21594197+2625573[1], BD+25 4655[1], HIC 108578[1], PPM 113879[1], TD1 30969[1], TYC 2211-1613-1[1], IS Peg[1], YZ 26 13079[1], uvby98 002504655 V[1], Gaia DR2 1796648870766546944[1], Gaia DR3 1796648870766546944[1], TIC 283283022[1], AG+26 2617[1], ALS 16632[1] һәм Renson 58120[1]
Йолдызлык Пегас йолдызлыгы
Җирдән ераклык 115,527 ± 0,7314 парсек[2]
Параллакс 8,656 ± 0,0548 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −42,006 ± 0,055 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −37,221 ± 0,053 миллиарксекунд в год[2]
Спектраль сыйныф sdO[3]
Күренмә йолдызча зурлык 9,68[1]
Чор J2000.0[d][4][1]
Туры калкулык 329,92489526247 °[2]
Авышлык 26,43261207102 °[2]
Нәтиҗәле температура 42 658 K[5]
Өслек гравитациясе 5 000 000 сантиметр на секунду в квадрате[5]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 4655 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 Greenstein J. L., Sargent A. I. The nature of faint blue stars in the halo. II // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1974. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/190315
  4. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. ↑ 5,0 5,1 Heber U. A catalogue of spectroscopically identified hot subdwarf stars — 1988.
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC2211-1613&oldid=2928414