Wikipedia

HD93030

HD93030 — Кил йолдызлыгы[d]нда урнашкан B0Vp[6][7][8][…] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 2,76[9] тәшкил итә.

HD93030
Сурәт
Каталог коды 2MASS J10425739-6423400[1], HD 93030[1], HIP 52419[1], HR 4199[1], IC 2602 37[1], SAO 251083[1], IRAS 10411-6407[1], θ Car, CEL 3659[1], CPC 21 2210[1], CPD-63 1599[1], FK5 406[1], GC 14755[1], GCRV 6678[1], HIC 52419[1], JP11 4482[1], N30 2542[1], PPM 358184[1], ROT 3699[1], TD1 15097[1], UBV 9865[1], uvby98 326020037[1], 1RXS J104257.1-642339[1], EUVE J1042-64.3[1], TYC 8965-1765-1[1], SBC9 631[1], RX J1042.9-6423[1], WEB 9545[1], Gaia DR3 5239828735016184448[1], TIC 390442076[1], UBV M 38864[1], ALS 14951[1] һәм Renson 26850[1]
Йолдызлык Кил йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 130,94 ± 12,4474 парсек[2]
Скорость вращения звезды 202 km/s[3]
Параллакс 7,16 ± 0,21 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения 12,03 ± 0,18 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения −18,36 ± 0,23 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек 20 ± 1 km/s[5]
Спектраль сыйныф B0Vp[6][7][8][…]
Күренмә йолдызча зурлык 2,76[9]
Светимость 25 673 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −3,1
Металличность −0,12[1]
Радиюс 5,1 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][4][1]
Туры калкулык 160,73917486417 °[4]
Авышлык −64,39445022111 °[4]
Нәтиҗәле температура 31 103 K[1]
Өслек гравитациясе 13 200 сантиметр на секунду в квадрате[1]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 tet Car SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  5. ↑ Pourbaix, D., Udry, S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20041213 — arXiv:astro-ph/0406573
  6. ↑ 6,0 6,1 Buscombe W. Spectral classification of Southern fundamental stars — 1962.
  7. ↑ 7,0 7,1 Woods M. L. Spectral types of bright southern stars — 1955.
  8. ↑ 8,0 8,1 Osterbrock D. E. The internal structure of red dwarf stars // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1953. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/145781
  9. ↑ 9,0 9,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD93030&oldid=2928951