HD8801Андромеда йолдызлыгы[2]нда урнашкан A M A7-F0[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,425 ± 0,01[7] тәшкил итә.

HD8801
Каталог коды HR 418[1], 2MASS J01272666+4106042[1], GSC 02817-02326[1], HD 8801[1], SAO 37227[1], HIP 6794[1], ADS 1151 A[1], AG+40 135[1], BD+40 289[1], CCDM J01274+4106A[1], CSI+40 289 1[1], GC 1749[1], GCRV 825[1], HIC 6794[1], IDS 01216+4035 A[1], PPM 44004[1], TD1 826[1], TYC 2817-2326-1[1], uvby98 100008801[1], WDS J01274+4106A[1], V529 And[1], Gaia DR1 372251343894614144[1], WEB 1481[1], Gaia DR2 372251348191007872[1], GEN# +1.00008801[1], SKY# 2196[1], HO 7A[1], Renson 2120[1], TIC 189381343[1] һәм ** HO 7A[1]
Йолдызлык Андромеда йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 53,8419 ± 0,1261 парсек[3]
Скорость вращения звезды 78 km/s[4]
Параллакс 18,5729 ± 0,0435 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 25,568 ± 0,081 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 9,82 ± 0,084 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 1,3 ± 2,9 km/s[5]
Тип переменной звезды Переменная типа Дельты Щита[d]
Спектраль сыйныф A M A7-F0[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,425 ± 0,01[7]
Металличность 0,11[8]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 21,861135882643 °[3]
Авышлык 41,101161974925 °[3]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 V529 And SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  5. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  6. 6,0 6,1 Floquet M. Classification spectrale d'etoiles Ap et Am // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1975. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. 7,0 7,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. Gagné, Jonathan, Faherty, Jacqueline K. Fundamental Properties of Co-moving Stars Observed by Gaia // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2018. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.3847/1538-3881/AAAEBEarXiv:1801.00537
  9. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү