Wikipedia

HD86629

HD86629 — Насос йолдызлыгы[d]нда урнашкан F1V[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,222 ± 0,009[6] тәшкил итә.

HD86629
Масса 1,55 M☉
Каталог коды GSC 07181-01572[1], HD 86629[1], HIP 48926[1], HR 3947[1], SAO 200926[1], 2MASS J09585228-3553275[1], η Ant, CCDM J09589-3553A[1], CPC 18 4570[1], FK5 377[1], GC 13741[1], GCRV 6369[1], HIC 48926[1], IDS 09546-3525 A[1], N30 2387[1], PLX 2360[1], PLX 2360.00[1], PMC 90-93 271[1], PPM 287133[1], SACS 222[1], SRS 30377[1], TD1 14468[1], TYC 7181-1572-1[1], UBV 9340[1], uvby98 100086629[1], WDS J09589-3553A[1], IRAS 09567-3538[1], IRAS F09567-3538[1], WEB 9087[1], Gaia DR2 5434468784453279616[1], Gaia DR3 5434468784453279616[1], TIC 45883663[1], UBV M 15862[1] һәм Renson 24790[1]
Йолдызлык Насос йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 33,278 ± 0,0859 парсек[2]
Скорость вращения звезды 50 km/s[3]
Параллакс 30,0499 ± 0,0776 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −15,945 ± 0,05 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −89,728 ± 0,051 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 30 ± 4,2 km/s[4]
Спектраль сыйныф F1V[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,222 ± 0,009[6]
Абсолют йолдыз зурлыгы 2,62
Радиюс 1,79 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][7][1]
Туры калкулык 149,71781426255 °[2]
Авышлык −35,8909728992 °[2]
Нәтиҗәле температура 7132 K[8]
Өслек гравитациясе 8700 сантиметр на секунду в квадрате[8]
Оценка возраста объекта 0,9 гигагод

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 eta Ant SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Ammler-Von Eiff M., Chini R. Cerro Armazones spectroscopic survey of F dwarfs // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1333
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ 5,0 5,1 Corbally C. J. Contributions to the Nearby Stars (NStars) Project: Spectroscopy of Stars Earlier than M0 within 40 pc--The Southern Sample // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2006. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/504637 — arXiv:astro-ph/0603770
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  8. ↑ 8,0 8,1 R. Michael Rich, Lépine S. Spectroscopy of New High Proper Motion Stars in the Northern Sky. I. New Nearby Stars, New High-Velocity Stars, and an Enhanced Classification Scheme for M Dwarfs // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2003. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/345972 — arXiv:astro-ph/0209284
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD86629&oldid=2929420