Wikipedia

HD49798

HD49798 — Корма йолдызлыгы[d][3]нда урнашкан sdO[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,287 ± 0,002[7] тәшкил итә.

HD49798
Масса 1,5 M☉
Каталог коды HD 49798[1], GSC 07639-01289[2], HIP 32602[2], SAO 218207[2], 2MASS J06480469-4418584[2], 1RXS J064804.4-441905[1], AAVSO 0645-44[1], ALS 15821[1], CD-44 2920[1], CEL 1390[1], CPC 0 3901[1], CPD-44 1096[1], GCRV 58075[1], HIC 32602[1], PPM 311129[1], TD1 8248[1], TYC 7639-1289-1[1], UBV 6765[1], UBV M 12478[1], uvby98 100049798[1], UCAC2 12836082[1], SBC9 422[1], INTREF 313[1], RX J0648.0-4419[1], SBC7 290[1], RX J0648.0-4418[1], RX J0648.1-4419[1], WEB 6574[1] һәм Gaia DR2 5562023884304074240[1]
Ачыш датасы 1964
Йолдызлык Корма йолдызлыгы[d][3]
Җирдән ераклык 507,8462 ± 16,4545 парсек[4]
Параллакс 1,9691 ± 0,0638 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения 5,669 ± 0,118 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения −4,11 ± 0,113 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек 12,1 ± 0,5 km/s[5]
Спектраль сыйныф sdO[6]
Күренмә йолдызча зурлык 8,287 ± 0,002[7]
Светимость 3943 солнечная светимость[8]
Радиюс 1,45 солнечный радиус[8]
Чор J2000.0[d][4]
Туры калкулык 102,01958364933 °[4]
Авышлык −44,316231120925 °[4]
Нәтиҗәле температура 44 668 K[9]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 49798 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 SIMBAD Astronomical Database
  3. ↑ 3,0 3,1 VizieR
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. ↑ Pourbaix, D., Udry, S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20041213 — arXiv:astro-ph/0406573
  6. ↑ 6,0 6,1 Dworetsky M. M., Whitelock P. A., Carnochan D. J. Optical observations of ultraviolet objects. -I. Spectral classification of 103 stars // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 1982. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/200.2.445
  7. ↑ 7,0 7,1 Landolt A. U., Uomoto A. K. Optical Multicolor Photometry of Spectrophotometric Standard Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2007. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/510485 — arXiv:0704.3030
  8. ↑ 8,0 8,1 http://adsabs.harvard.edu/abs/1978A&A....70..653K
  9. ↑ Heber U. A catalogue of spectroscopically identified hot subdwarf stars — 1988.
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD49798&oldid=2932037