Wikipedia

HD47152

HD47152 — Йөкче йолдызлыгы[d]нда урнашкан B9Mn+F0m[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,744 ± 0,009[5] тәшкил итә.

HD47152
Каталог коды GSC 01892-00236[1], HD 47152[1], SAO 78571[1], HIP 31737[1], HR 2425[1], 2MASS J06382300+2859038[1], BD+29 1293[1], CCDM J06384+2859AB[1], GC 8649[1], GCRV 4288[1], HIC 31737[1], IDS 06320+2904 AB[1], PPM 96293[1], ROT 1063[1], TD1 7596[1], TYC 1892-236-1[1], UBV 6568[1], uvby98 100047152[1], WDS J06384+2859AB[1], YZ 29 3381[1], WEB 6368[1], Gaia DR2 3434580588066944512[1], 53 Aur, TIC 101411043[1], Gaia DR3 3434580588066944512[1], AG+29 752[1], UBV M 12274[1] һәм Renson 12670[1]
Йолдызлык Йөкче йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 120,855 ± 2,2946 парсек[2]
Скорость вращения звезды 32 ± 3,9 km/s[3]
Параллакс 8,2744 ± 0,1571 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −13,864 ± 0,135 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −16,783 ± 0,163 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 11,8 ± 2,7 km/s[3]
Спектраль сыйныф B9Mn+F0m[4]
Күренмә йолдызча зурлык 5,744 ± 0,009[5]
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,48
Металличность 0,4[6]
Радиюс 2,2 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][7][1]
Туры калкулык 99,59587721595 °[2]
Авышлык 28,98433753774 °[2]
Нәтиҗәле температура 12 000 K[3]
Өслек гравитациясе 30 000 сантиметр на секунду в квадрате[3]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 53 Aur SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Yakunin, I. A., Kudryavtsev, D. O., Semenko, E. A. et al. Fundamental Parameters of CP Stars observed at the 6-m Telescope. I. Observations in 2009-2011 // Astrophysical Bulletin — Springer Science+Business Media, 2019. — ISSN 1990-3413; 1990-3421 — doi:10.1134/S1990341319010061
  4. ↑ 4,0 4,1 Zverko J., Ziznovsky J., Mikulasek Z. et al. 53 Aurigae revisited: a B9Mn + F0m composite spectrum // Contributions of the Astronomical Observatory Skalnaté Pleso — Astronomical Institute of Slovak Academy of Sciences, 2008. — ISSN 1335-1842; 1336-0337
  5. ↑ 5,0 5,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ Zverko J. Coarse analysis of the peculiar star 53 Aur — 1973.
  7. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD47152&oldid=2932187