Wikipedia

HD41846

HD41846 — Яссы Тау йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан A6mA7-F0[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,11 ± 0,01[7] тәшкил итә.

HD41846
Каталог коды HD 41846[1], CCDM J06013-7001A[1], CPC 21.1 910[1], GCRV 25467[1], GSC 09168-00753[1], HIC 28529[1], HIP 28529[1], IDS 06023-7001 A[1], 2MASS J06011932-7000471[1], PPM 369013[1], WDS J06013-7001A[1], CSI-70 480 41[1], TYC 9168-753-1[1], Gaia DR1 5279628199746286464[1] һәм Gaia DR2 5279628204049889664[1]
Йолдызлык Яссы Тау йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 192,6003 ± 1,3354 парсек[3]
Параллакс 5,1921 ± 0,036 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 110,925 ± 0,068 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 42,752 ± 0,06 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 27 ± 1,3 km/s[4][5]
Спектраль сыйныф A6mA7-F0[6]
Күренмә йолдызча зурлык 8,11 ± 0,01[7]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 90,330600550588 °[3]
Авышлык −70,013039270669 °[3]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 41846 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Arenou F. Version 2 of the Hipparcos Input Catalogue // Bulletin d'Information du Centre de Données Stellaires — 1993. — ISSN 0242-6536
  5. ↑ Fehrenbach C., Duflot M. Vitesses radiales au prisme-objectif dans la direction du Grand Nuage de Magellan. Liste de 398 etoiles, membres du GNM. Liste de 1434 etoiles galactiques en direction du GNM // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1974. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 6,0 6,1 Houk N., Cowley A. P. Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 1 — 1975.
  7. ↑ 7,0 7,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD41846&oldid=2932556