Wikipedia

HD36526

HD36526 — Орион йолдызлыгында урнашкан B8II[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,29[1] тәшкил итә.

HD36526
Каталог коды CEL 769[1], GSC 04766-00370[1], HD 36526[1], 2MASS J05321308-0136016[1], PPM 175891[1], SAO 132226[1], TD1 4807[1], UBV 5342[1], uvby98 100036526[1], YZ 91 1366[1], Gaia DR1 3217228060039176064[1], Gaia DR2 3217228064335286272[1], V1099 Ori[1], TYC 4766-370-1[1], UBV M 11117[1], ALS 19658[1], Renson 9460[1], TIC 50787573[1] һәм Gaia DR3 3217228064335286272[1]
Йолдызлык Орион йолдызлыгы
Җирдән ераклык 418,989 ± 7,2503 парсек[2]
Скорость вращения звезды 84,839 km/s[3]
Параллакс 2,3867 ± 0,0413 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −1,748 ± 0,038 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 0,465 ± 0,048 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 30,254801 ± 0,689133 km/s[3]
Тип переменной звезды SX Овна[d][4]
Спектраль сыйныф B8II[5]
Күренмә йолдызча зурлык 8,29[1]
Чор J2000.0[d][6][1]
Туры калкулык 83,05450532061 °[2]
Авышлык −1,60048491875 °[2]
Нәтиҗәле температура 15 000 K[7][8]
Өслек гравитациясе 12 600 сантиметр на секунду в квадрате[8]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 V1099 Ori SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 Jönsson, Henrik, Holtzman, Jon A., Allende Prieto C. et al. APOGEE Data and Spectral Analysis from SDSS Data Release 16: Seven Years of Observations Including First Results from APOGEE-South // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2020. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/ABA592 — arXiv:2007.05537
  4. ↑ Alfonso-Garzón, J., Domingo, A. The first INTEGRAL-OMC catalogue of optically variable sources // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2012. — 13 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201220095 — arXiv:1210.0821
  5. ↑ 5,0 5,1 Houk, N., Swift, C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars — 1999.
  6. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  7. ↑ Kounkel M., Covey K., Kratter K. M. et al. Close Companions around Young Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2019. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AB13B1 — arXiv:1903.10523
  8. ↑ 8,0 8,1 E Alecian, Rivinius T. The magnetic early B-type Stars II: stellar atmospheric parameters in the era of Gaia // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2019. — 20 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STZ416 — arXiv:1902.02713
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD36526&oldid=2933015