Wikipedia

HD36485

HD36485 — Орион йолдызлыгы[2]нда урнашкан B2Vsn[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,83 ± 0,01[7] тәшкил итә.

HD36485
Каталог коды HD 36485[1], ADS 4134 C[1], ALS 14778[1], CCDM J05320-0018C[1], GCRV 3362[1], GSC 04766-02444[1], HR 1851[1], IDS 05269-0022 C[1], IRC +00076[1], 2MASS J05320041-0017041[1], PLX 1261[1], ROT 838[1], SAO 132221[1], UBV 5331[1], UBV M 11107[1], uvby98 100036485[1], WDS J05320-0018C[1], SBC9 1917[1], BD-00 982[1], HGAM 418[1], TYC 4766-2444-1[1], PMSC 05269-0022C[1], PMSC 05269-0022Cab[1], WEB 5040[1], Gaia DR2 3220757015623151616[1], GC 6848[1], GEN# +1.00036485[1], MCW 323[1], SKY# 8881[1], WH 140[1] һәм Renson 9440[1]
Йолдызлык Орион йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 388,6967 ± 11,5882 парсек[3] һәм 388,697 ± 11,588 парсек[3]
Скорость вращения звезды 35 km/s[4]
Параллакс 2,5727 ± 0,0767 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −1,762 ± 0,112 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 1,635 ± 0,128 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 21 km/s[5]
Спектраль сыйныф B2Vsn[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,83 ± 0,01[7]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 83,00169288449 °[3]
Авышлык −0,284540508091 °[3]
Нәтиҗәле температура 6409 K[1]
Өслек гравитациясе 10 110 сантиметр на секунду в квадрате[1]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 del02 Ori SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Abt H. A., Levato H., Grosso M. Rotational Velocities of B Stars // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2002. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1086/340590
  5. ↑ Duflot, M., Figon, P., Meyssonnier, N. Vitesses radiales. Catalogue WEB: Wilson Evans Batten. Radial velocities: The Wilson-Evans-Batten catalogue // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1995. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 6,0 6,1 Abt H. A., Levato H. Spectral types in the Ori OB1 association // Publications of the Astronomical Society of the Pacific — University of Chicago Press, 1977. — ISSN 0004-6280; 1538-3873 — doi:10.1086/130230
  7. ↑ 7,0 7,1 C. Fabricius The Tycho double star catalogue // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20011822
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD36485&oldid=2933019