Wikipedia

HD33641

HD33641 — Йөкче йолдызлыгы[d]нда урнашкан A7IVms[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,821 ± 0,009[7] тәшкил итә.

HD33641
Масса 2,09 M☉
Каталог коды 2MASS J05132571+3829043[1], HD 33641[1], HIP 24340[1], HR 1689[1], IRAS 05099+3825[1], SAO 57755[1], GSC 02896-02101[1], μ Aur, PLX 1175[1], BD+38 1063[1], CEL 566[1], FK5 192[1], GC 6375[1], GCRV 3090[1], HIC 24340[1], JP11 1000[1], N30 1115[1], PMC 90-93 138[1], PPM 70052[1], ROT 738[1], SRS 30192[1], TD1 4183[1], TYC 2896-2101-1[1], UBV 4976[1], uvby98 100033641[1], WDS J05134+3829AB[1], WEB 4724[1], Gaia DR2 188206261484037504[1], 11 Aur, TIC 187685079[1], Gaia DR3 188206261484037504[1], AG+38 544[1], UBV M 10704[1], PLX 1175.00[1], Renson 8570[1] һәм BD+38 1063A[1]
Йолдызлык Йөкче йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 49,747 ± 1,2431 парсек[2]
Скорость вращения звезды 80 km/s[3]
Параллакс 20,1016 ± 0,5023 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −75,488 ± 0,339 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −20,673 ± 0,53 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 26 ± 1,2 km/s[4][5]
Спектраль сыйныф A7IVms[6]
Күренмә йолдызча зурлык 4,821 ± 0,009[7]
Светимость 21,5 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,47
Металличность −0,3[3]
Радиюс 2,78 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 78,35717509811 °[2]
Авышлык 38,48449878275 °[2]
Нәтиҗәле температура 7500 K[3]
Өслек гравитациясе 2500 сантиметр на секунду в квадрате[3]
Оценка возраста объекта 560 миллион лет

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр үзгәртү

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 mu. Aur SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Gebran, M., Paletou, F. A new method for the inversion of atmospheric parameters of A/Am stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — 10 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201528052 — arXiv:1603.01146
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ Campbell W. W. Catalogue of observed velocities — 1928.
  6. ↑ 6,0 6,1 Barry D. C. Spectral Classification of a and F Stars // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1970. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/190209
  7. ↑ 7,0 7,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият үзгәртү

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD33641&oldid=2933353