HD219794
HD219794 — Сынчы йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан A0mA4-A9[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,73[1] тәшкил итә.
HD219794 | |
Каталог коды | HD 219794[1], GCRV 23399[1], GSC 06979-00426[1], HIC 115110[1], HIP 115110[1], 2MASS J23185359-2844272[1], PPM 274827[1], SAO 191814[1], SRS 17977[1], UBV M 26947[1], YZ 119 14869[1], TYC 6979-426-1[1], Gaia DR1 2378083019102628864[1] һәм Gaia DR2 2378083023398005632[1] |
---|---|
Йолдызлык | Сынчы йолдызлыгы[d][2] |
Җирдән ераклык | 117,2663 ± 1,9857 парсек[3] |
Параллакс | 8,5276 ± 0,1444 миллисекунда дуги[3] |
Склонение собственного движения | −14,153 ± 0,322 миллиарксекунд в год[3] |
Прямое восхождение собственного движения | 48,683 ± 0,232 миллиарксекунд в год[3] |
Радиаль тизлек | 15 ± 8 km/s[4][5] |
Спектраль сыйныф | A0mA4-A9[6] |
Күренмә йолдызча зурлык | 7,73[1] |
Чор | J2000.0[d][3] |
Туры калкулык | 349,72334969011 °[3] |
Авышлык | −28,740883200572 °[3] |
Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]
Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]
Искәрмәләр
үзгәртү- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 219794 SIMBAD Astronomical Database
- ↑ 2,0 2,1 VizieR
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
- ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
- ↑ Harding G. A., Fahim F., Haslam C. M. Motion of A0 stars perpendicular to the galactic plane. IV. Radial velocities in the South Galactic Pole // Royal Observatory bulletins — 1971. — ISSN 0080-438X
- ↑ 6,0 6,1 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars, Vol. 3 — 1982.
- ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
- ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
- ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
- ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
- ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
- ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
- ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
Әдәбият
үзгәртү- Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
- Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
- McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
- Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)
Шулай ук карагыз
үзгәртү
Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге. Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз. |