Wikipedia

HD215441

HD215441 — Кәлтә йолдызлыгы[d]нда урнашкан A0p[4][5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,81[1] тәшкил итә.

HD215441
Каталог коды GCRV 73473[1], GSC 03988-00698[1], HD 215441[1], HIC 112247[1], HIP 112247[1], 2MASS J22440750+5535211[1], PPM 41007[1], SAO 34741[1], TD1 29320[1], UBV 19485[1], UBV M 26590[1], uvby98 100215441[1], YZ 55 7884[1], AG+55 1596[1], BD+54 2846[1], TYC 3988-698-1[1], Gaia DR1 2003845304373314816[1], Gaia DR2 2003845308681117824[1] һәм GL Lac
Йолдызлык Кәлтә йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 492,1987 ± 10,4172 парсек[2]
Параллакс 2,0317 ± 0,043 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −1,057 ± 0,065 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 4,503 ± 0,065 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −5,5 km/s[3]
Спектраль сыйныф A0p[4][5]
Күренмә йолдызча зурлык 8,81[1]
Чор J2000.0[d][2]
Туры калкулык 341,03126996729 °[2]
Авышлык 55,589224515988 °[2]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 GL Lac SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. ↑ Preston G. W. The magnetic field of HD 215441 // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1969. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/150028
  4. ↑ 4,0 4,1 Cannon A. J., Pickering E. C. VizieR Online Data Catalog: Henry Draper Catalogue and Extension, published in Ann. Harvard Obs. 91-100 (1918-1925) // Annals of the Astronomical Observatory of Harvard College — 1918.
  5. ↑ 5,0 5,1 Cameron A. G. W. Anomalous abundances of atmospheric Xe isotopes // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1961. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/108361
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD215441&oldid=2935768