Wikipedia

HD209014

HD209014 — Көньяк Балык йолдызлыгында урнашкан B8III_sh+B8.5IV[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,96[6], 5,498 ± 0,023[7], 5,574 ± 0,02[7] һәм 5,54 ± 0,018[7] тәшкил итә.

HD209014
Каталог коды IRAS 21579-2841[1], GSC 06960-01866[1], 2MASS J22005025-2827136[1], HD 209014[1], HIP 108661[1], SAO 190822[1], HR 8386[1], η PsA, ADS 15536 AB[1], CCDM J22008-2827AB[1], GC 30785[1], GCRV 13818[1], HIC 108661[1], IDS 21551-2856 AB[1], JP11 3421[1], NSV 13993[1], PPM 273250[1], SRS 44715[1], TD1 28668[1], UBV 18806[1], uvby98 100209014[1], WDS J22008-2827AB[1], [JE82] 1104[1], WEB 19552[1], 12 PsA, TIC 270219259[1], ALS 19681[1], Renson 58100[1] һәм UCAC4 308-275462[1]
Йолдызлык Көньяк Балык йолдызлыгы
Скорость вращения звезды 350 km/s[2]
Параллакс 3,99 ± 0,48 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −1,03 ± 0,31 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 15,57 ± 0,66 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 2 ± 6,1 km/s[4]
Спектраль сыйныф B8III_sh+B8.5IV[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,96[6], 5,498 ± 0,023[7], 5,574 ± 0,02[7] һәм 5,54 ± 0,018[7]
Светимость 604 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −1,53
Радиюс 4,95 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][3][1]
Туры калкулык 330,209272393 °[3]
Авышлык −28,453739983 °[3]
Нәтиҗәле температура 12 200 K[8]
Өслек гравитациясе 2000 сантиметр на секунду в квадрате[8]
Оценка возраста объекта 115 миллион лет

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр үзгәртү

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 eta PsA SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ Balona, L. A., Ozuyar, D. TESS observations of Be stars: a new interpretation // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2020. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STAA389 — arXiv:1911.03068
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  4. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  5. ↑ 5,0 5,1 Corbally, C. J. Close visual binaries. I. MK classifications // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1984. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/190973
  6. ↑ 6,0 6,1 Jaschek M., Egret D. A catalogue of Be stars // Proceedings of the International Astronomical Union — Cambridge University Press, 1982. — ISSN 1743-9221; 1743-9213
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Van Dyk S. 2MASS All Sky Catalog of point sources — 2003.
  8. ↑ 8,0 8,1 Curé, M. Stellar parameters and H α line profile variability of Be stars in the BeSOS survey // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2018. — 13 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STX3075 — arXiv:1711.08675
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият үзгәртү

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD209014&oldid=2936065