Wikipedia

HD206742

HD206742 — Көньяк Балык йолдызлыгында урнашкан A0IV[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,34[5] тәшкил итә.

HD206742
Сурәт
Каталог коды 2MASS J21445679-3301324[1], GSC 07490-01839[1], HD 206742[1], HIP 107380[1], HR 8305[1], SAO 213258[1], ι PsA, PLX 5241[1], CCDM J21449-3302A[1], CPC 17 11850[1], FK5 814[1], GC 30439[1], GCRV 13657[1], HIC 107380[1], IDS 21390-3329 A[1], JP11 3390[1], N30 4791[1], PMC 90-93 571[1], PPM 301781[1], ROT 3157[1], SRS 30814[1], TD1 28399[1], TYC 7490-1839-1[1], UBV 18652[1], uvby98 100206742[1], PLX 5241.00[1], WDS J21449-3302A[1], IRAS 21419-3315[1], WEB 19391[1], Gaia DR2 6591574171318785664[1], 9 PsA, Gaia DR3 6591574171318785664[1], TIC 204451102[1], UBV M 25901[1] һәм Renson 57530[1]
Йолдызлык Көньяк Балык йолдызлыгы
Җирдән ераклык 65,212 ± 0,6025 парсек[2]
Скорость вращения звезды 50 km/s
Параллакс 15,3346 ± 0,1417 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −94,291 ± 0,091 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 31,169 ± 0,137 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 3 ± 1,3 km/s[3]
Спектраль сыйныф A0IV[4]
Күренмә йолдызча зурлык 4,34[5]
Светимость 87 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,37
Радиюс 2,43 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][6][1]
Туры калкулык 326,23670695468 °[2]
Авышлык −33,025781822241 °[2]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 iot PsA SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  4. ↑ 4,0 4,1 Gray R. O. The early A type stars - Refined MK classification, confrontation with Stroemgren photometry, and the effects of rotation // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1987. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/191237
  5. ↑ 5,0 5,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  6. ↑ Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD206742&oldid=2936181