Wikipedia

HD206088

HD206088 — Җәди йолдызлыгында урнашкан kF0hF1VmF2[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 3,67[6] тәшкил итә.

HD206088
Сурәт
Каталог коды GSC 06362-01078[1], HD 206088[1], HIP 106985[1], HR 8278[1], IRAS 21373-1653[1], SAO 164560[1], 2MASS J21400544-1639443[1], GJ 4209[1], γ Cap, FK5 812[1], GC 30320[1], GCRV 13603[1], HIC 106985[1], IRC -20605[1], JP11 3373[1], N30 4776[1], PLX 5222[1], PLX 5222.00[1], PMC 90-93 569[1], PPM 239166[1], ROT 3147[1], TD1 28336[1], TYC 6362-1078-1[1], UBV 18602[1], uvby98 100206088[1], gam Cap[1], YZ 106 8145[1], [TVS94] 46[1], WEB 19332[1], Gaia DR2 6838023243053277312[1], 40 Cap, Gaia DR3 6838023243053666688[1], TIC 242072254[1], UBV M 25849[1] һәм Renson 57390[1]
Йолдызлык Җәди йолдызлыгы
Җирдән ераклык 52,3459 ± 1,8536 парсек[2]
Скорость вращения звезды 40 km/s[3]
Параллакс 19,1037 ± 0,6765 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −9,578 ± 0,605 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 200,193 ± 1,071 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −31,2 ± 0,5 km/s[4]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d]
Спектраль сыйныф kF0hF1VmF2[5]
Күренмә йолдызча зурлык 3,67[6]
Абсолют йолдыз зурлыгы 2,6
Металличность 0,29[7]
Радиюс 5,4 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 325,02268925434 °[2]
Авышлык −16,662371198244 °[2]
Нәтиҗәле температура 7095 K[7]
Өслек гравитациясе 2800 сантиметр на секунду в квадрате[7]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 gam Cap SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ C. Schröder, A. Reiners, J. H. M. M. Schmitt Ca II HK emission in rapidly rotating stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2009. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:200810377
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ 5,0 5,1 Abt H. A., Morrell N. I. The Relation between Rotational Velocities and Spectral Peculiarities among A-Type Stars // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1995. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/192182
  6. ↑ 6,0 6,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Erspamer D., North P. Automated spectroscopic abundances of A and F-type stars using echelle spectrographs II. Abundances of 140 A-F stars from ELODIE and CORALIE // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2003. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20021711 — arXiv:astro-ph/0210065
  8. ↑ Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD206088&oldid=2936218