Wikipedia

HD204411

HD204411 — Аккош йолдызлыгы[2]нда урнашкан A4VpSiCrHg[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,31[8] тәшкил итә.

HD204411
Каталог коды HD 204411[1], CEL 5313[1], GCRV 13490[1], GSC 03598-02172[1], HIC 105898[1], HIP 105898[1], HR 8216[1], IRAS 21250+4837[1], 2MASS J21265163+4850063[1], NSV 13718[1], PLX 5167[1], PPM 61472[1], ROT 3125[1], SAO 50867[1], TD1 28127[1], UBV 18504[1], uvby98 100204411[1], PLX 5167.00[1], UBV M 25725[1], AG+48 1744[1], BD+48 3390[1], TYC 3598-2172-1[1], WEB 19204[1] һәм Gaia DR2 2170789141296514560[1]
Йолдызлык Аккош йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 120,0106 ± 1,6404 парсек[3]
Скорость вращения звезды 23 km/s[4]
Параллакс 8,3326 ± 0,1139 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 25,523 ± 0,204 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 59,291 ± 0,248 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −13,7 ± 0,5 km/s[5]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d][6]
Спектраль сыйныф A4VpSiCrHg[7]
Күренмә йолдызча зурлык 5,31[8]
Металличность 1,1[9]
Диаметры 5 730 000 km[10]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 321,71508767598 °[3]
Авышлык 48,835166362327 °[3]
Нәтиҗәле температура 9509 K[9]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 204411 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20020943 — arXiv:astro-ph/0205255
  5. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  6. ↑ Kukarkin B. V., Kholopov P. N., Artiukhina N. M. һ.б. Catalogue of suspected variable stars. Moscow, Acad. of Sciences USSR Shternberg,1951 (1981) — 1981.
  7. ↑ 7,0 7,1 Abt H. A., Morrell N. I. The Relation between Rotational Velocities and Spectral Peculiarities among A-Type Stars // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1995. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/192182
  8. ↑ 8,0 8,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  9. ↑ 9,0 9,1 Adelman S. J. A study of twenty-one sharp-lined cool peculiar A stars // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1973. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/152212
  10. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  11. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD204411&oldid=2936221