Wikipedia

HD201033

HD201033 — Кефей йолдызлыгында урнашкан Am[7][8] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,02[2] тәшкил итә.

HD201033
Масса 1,9 ± 0,1 M☉[1]
Каталог коды HD 201033[2], GSC 03956-00803[2], HIC 104051[2], HIP 104051[2], 2MASS J21044887+5535166[2], PPM 39125[2], SAO 33117[2], uvby98 100201033[2], YZ 0 178[2], AG+55 1422[2], BD+55 2514[2], Gaia DR1 2188906820864552192[2], Gaia DR2 2188906825165621120[2], TOI-1431[2][3], Gaia DR3 2188906825165621120[2], TIC 375506058[2], TYC 3956-803-1[2], YZ 55 6891[2] һәм Renson 56060[2]
Йолдызлык Кефей йолдызлыгы
Бала җисем TOI-1431 b[d]
Җирдән ераклык 149,6 ± 1,1 парсек[1]
Параллакс 6,685 ± 0,0186 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения 23,525 ± 0,022 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения 11,751 ± 0,022 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −13 ± 1,3 km/s[5]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][6]
Спектраль сыйныф Am[7][8]
Күренмә йолдызча зурлык 8,02[2]
Металличность 0,43 ± 0,2[1]
Радиюс 1,92 ± 0,07 солнечный радиус[1]
Чор J2000.0[d][9][2]
Туры калкулык 316,20360271431 °[4]
Авышлык 55,58792071498 °[4]
Нәтиҗәле температура 7690 ± 400 K[1]
Оценка возраста объекта 0,29 ± 0,32 гигагод[1]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Knudstrup E., Wong I., Jessen-Hansen J. et al. TOI-1431b/MASCARA-5b: A Highly Irradiated Ultrahot Jupiter Orbiting One of the Hottest and Brightest Known Exoplanet Host Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2021. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AC224E — arXiv:2104.12078
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 201033 SIMBAD Astronomical Database
  3. ↑ Энциклопедия внесолнечных планет — 1995.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  5. ↑ F. Arenou Radial velocities. Measurements of 2800 B2-F5 stars for HIPPARCOS // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1999. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/AAS:1999489
  6. ↑ Kruse, Ethan, Caldwell, Douglas A., Stassun, Keivan G. et al. TESS Eclipsing Binary Stars. I. Short-cadence Observations of 4584 Eclipsing Binaries in Sectors 1–26 // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2022. — 22 p. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.3847/1538-4365/AC324A — arXiv:2110.13382
  7. ↑ 7,0 7,1 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles A a spectre particulier // Journal des observateurs — 1960. — ISSN 0368-3389
  8. ↑ 8,0 8,1 Slettebak A., Nassau J. J. Peculiar and metallic line A-type stars in a galactic zone // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1959. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/146598
  9. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD201033&oldid=2936039