Wikipedia

HD199311

HD199311 — Аккош йолдызлыгы[2]нда урнашкан A2V[5][6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,654 ± 0,01[7] тәшкил итә.

HD199311
Каталог коды HD 199311[1], CEL 5205[1], GCRV 13138[1], GSC 03575-01676[1], HIC 103213[1], HIP 103213[1], 2MASS J20543992+4613522[1], PPM 60668[1], SAO 50218[1], TD1 27459[1], UBV 18114[1], UBV M 25280[1], uvby98 100199311[1], AG+46 1718[1], BD+45 3326[1], TYC 3575-1676-1[1], Gaia DR1 2163397085948149248[1], WEB 18751[1] һәм Gaia DR2 2163397090263102592[1]
Йолдызлык Аккош йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 140,1326 ± 1,0624 парсек[3]
Параллакс 7,1361 ± 0,0541 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 0,754 ± 0,098 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 14,772 ± 0,126 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −30 ± 4,4 km/s[4]
Спектраль сыйныф A2V[5][6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,654 ± 0,01[7]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 313,66637782624 °[3]
Авышлык 46,231194279374 °[3]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 199311 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ 5,0 5,1 Fehrenbach C., Rebeirot E., Petit M. et al. La mesure des vitesses radiales au prisme objectif. XIII. 6eme liste de vitesses radiales determinees au prisme objectif a vision directe // Journal des observateurs — 1962. — ISSN 0368-3389
  6. ↑ 6,0 6,1 Fehrenbach C., Rebeirot E. La mesure des vitesses radiales au prisme objectif. XIII. 6eme liste de vitesses radiales determinees au prisme objectif a vision directe // Publications de l'Observatoire de Haute-Provence — observatoire de Haute-Provence, 1962.
  7. ↑ 7,0 7,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD199311&oldid=2935942