Wikipedia

HD178001

HD178001 — Аждаһа йолдызлыгында урнашкан A1Vn[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,43[1] тәшкил итә.

HD178001
Каталог коды 2MASS J19033954+5727257[1], GSC 03927-01605[1], BD+57 1942A[1], HD 178001[1], BD+57 1942[1], HIP 93595[1], IDS 19019+5719 A[1], ADS 12019 A[1], CCDM J19037+5727A[1], HIC 93595[1], PPM 37055[1], TYC 3927-1605-1[1], BH Dra[1], YZ 57 10165[1], WDS J19037+5727A[1], SBC9 1118[1], SBC7 728[1], PMSC 19019+5718Aab[1], PMSC 19019+5718A[1], Gaia DR1 2153474646342230912[1], WEB 16258[1], Gaia DR2 2153474650639369600[1], AG+57 1221[1], Renson 49600[1], TIC 377192659[1] һәм Gaia DR3 2153474650639369600[1]
Йолдызлык Аждаһа йолдызлыгы
Җирдән ераклык 285,193 ± 1,5535 парсек[2]
Параллакс 3,5064 ± 0,0191 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 5,025 ± 0,022 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 4,29 ± 0,024 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −36,4 ± 7,4 km/s[3]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][4][5][6]
Спектраль сыйныф A1Vn[7]
Күренмә йолдызча зурлык 8,43[1]
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 285,91475821183 °[2]
Авышлык 57,45718375983 °[2]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 BH Dra SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  4. ↑ Kreiner, J. M. Up-to-date linear elements of eclipsing binaries // Acta Astron. / M. Kubiak — Copernicus Foundation for Polish Astronomy, 2004. — ISSN 0001-5237
  5. ↑ IJspeert, L. W., Tkachenko, A., Johnston, C. et al. An all-sky sample of intermediate- to high-mass OBA-type eclipsing binaries observed by TESS // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2021. — 19 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/202141489 — arXiv:2107.10005
  6. ↑ Kruse, Ethan, Caldwell, Douglas A., Stassun, Keivan G. et al. TESS Eclipsing Binary Stars. I. Short-cadence Observations of 4584 Eclipsing Binaries in Sectors 1–26 // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2022. — 22 p. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.3847/1538-4365/AC324A — arXiv:2110.13382
  7. ↑ 7,0 7,1 Abt H. A. MK classifications of spectroscopic binaries // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2008. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1088/0067-0049/180/1/117
  8. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD178001&oldid=2934692