Wikipedia

HD151070

HD151070 — Геркулес йолдызлыгы[2]нда урнашкан F5III[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,841 ± 0,036[5] тәшкил итә.

HD151070
Каталог коды 2MASS J16441063+2331031[1], GSC 02045-00523[1], HD 151070[1], HIP 81933[1], SAO 84572[1], BD+23 2984[1], 1RXS J164410.3+233058[1], ADS 10184 AB[1], AG+23 1563[1], ASAS J164410+2330.9[1], CCDM J16442+2331AB[1], CSI+23 2984 1[1], GC 22523[1], GCRV 15075[1], HIC 81933[1], IDS 16400+2342[1], PPM 105167[1], TD1 19494[1], uvby98 100151070[1], WDS J16442+2331AB[1], IRAS 16419+2336[1], [ZEH2003] RX J1644.1+2330 1[1], RX J1644.1+2330[1] һәм WEB 13836[1]
Йолдызлык Геркулес йолдызлыгы[2]
Параллакс 6,39 ± 0,7 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 14,31 ± 0,54 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −9,71 ± 0,44 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −26,1 ± 1,2 km/s[4]
Тип переменной звезды вращающаяся переменная[d][5]
Спектраль сыйныф F5III[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,841 ± 0,036[5]
Металличность 0,39[7], 0,26[7] һәм −0,29[7]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 251,044019341 °[3]
Авышлык 23,517492691 °[3]
Нәтиҗәле температура 5317 K[7], 5448 K[7], 5297 K[7] һәм 5206 K[7]
Өслек гравитациясе 1400 сантиметр на секунду в квадрате[7], 1480 сантиметр на секунду в квадрате[7], 1100 сантиметр на секунду в квадрате[7] һәм 1450 сантиметр на секунду в квадрате[7]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 151070 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Kiraga, M. ASAS photometry of ROSAT sources. I. Periodic variable stars coincident with bright sources from the ROSAT All Sky Survey // Acta Astron. / M. Kubiak — Copernicus Foundation for Polish Astronomy, 2012. — ISSN 0001-5237 — arXiv:1204.3825
  6. ↑ 6,0 6,1 Harlan E. A. Mk classifications for F and G-type stars. I // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1969. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/110881
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 Adamczak, Jens, Lambert, David L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2014. — 12 p. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/791/1/58 — arXiv:1407.2157
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD151070&oldid=2933006