Wikipedia

HD140232

HD140232 — Елан йолдызлыгы[d]нда урнашкан A8Vms[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,792 ± 0,01[6] тәшкил итә.

HD140232
Каталог коды GSC 01498-01788[1], HD 140232[1], HIP 76878[1], HR 5845[1], IRAS 15396+1837[1], 2MASS J15415472+1827504[1], SAO 101686[1], PLX 3550[1], BD+18 3059[1], GC 21111[1], GCRV 9065[1], HIC 76878[1], PPM 131613[1], TD1 18483[1], TYC 1498-1788-1[1], YZ 18 5618[1], uvby98 100140232[1], PLX 3550.00[1], 1RXS J154154.9+182744[1], WDS J15419+1828AB[1], YPAC 552[1], [ZEH2003] RX J1541.9+1827 2[1], RX J1541.9+1827[1], WEB 13041[1], Gaia DR2 1197801408889764480[1], τ⁷ Ser, 22 Ser, Gaia DR3 1197801408889764480[1], TIC 137054392[1], AG+18 1415[1] һәм Renson 39860[1]
Йолдызлык Елан йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 53,423 ± 0,1164 парсек[2]
Скорость вращения звезды 78 km/s[3]
Параллакс 18,7185 ± 0,0408 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 54,319 ± 0,025 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −61,654 ± 0,037 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −27,8 ± 0,4 km/s[4]
Спектраль сыйныф A8Vms[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,792 ± 0,01[6]
Светимость 11 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 2,18
Металличность 0,42[7]
Радиюс 2,08 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 235,47798575595 °[2]
Авышлык 18,46403650186 °[2]
Нәтиҗәле температура 8077 K[7]
Өслек гравитациясе 8500 сантиметр на секунду в квадрате[7]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр үзгәртү

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 tau07 Ser SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20020943 — arXiv:astro-ph/0205255
  4. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  5. ↑ 5,0 5,1 Barry D. C. Spectral Classification of a and F Stars // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1970. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/190209
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Arentsen, Anke, Prugniel, Philippe, Gonneau, Anais et al. Stellar atmospheric parameters for 754 spectra from the X-shooter Spectral Library // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2019. — 14 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201834273 — arXiv:1907.06391
  8. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият үзгәртү

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD140232&oldid=2932346