Wikipedia

HD125823

HD125823 — Кентавр йолдызлыгында урнашкан B2V[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,42[6] тәшкил итә.

HD125823
Каталог коды HR 5378[1], 2MASS J14230223-3930425[1], GSC 07809-02783[1], HD 125823[1], SAO 205497[1], HIP 70300[1], a Cen, CEL 4317[1], CPC 18 6946[1], CSV 7125[1], GC 19377[1], GCRV 8396[1], HIC 70300[1], JP11 2504[1], PPM 292560[1], ROT 2062[1], TD1 17429[1], TYC 7809-2783-1[1], UBV 12600[1], V761 Cen[1], uvby98 100125823[1], HGAM 2024[1], WEB 12205[1], Gaia DR2 6116497702589633152[1], Gaia DR3 6116497702589633152[1], TIC 167480388[1], UBV M 20141[1], ALS 14997[1] һәм Renson 35910[1]
Йолдызлык Кентавр йолдызлыгы
Җирдән ераклык 98,7177 ± 4,2791 парсек[2]
Скорость вращения звезды 0 km/s[3]
Параллакс 10,1299 ± 0,4391 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −18,608 ± 0,827 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −24,953 ± 0,942 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 5,885 ± 0,0011 km/s[4]
Тип переменной звезды SX Овна[d]
Спектраль сыйныф B2V[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,42[6]
Диаметры 4 800 000 km[7]
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 215,75932928917 °[8]
Авышлык −39,51181923611 °[8]
Өслек гравитациясе 13 800 сантиметр на секунду в квадрате[9]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 a Cen SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  4. ↑ Soubiran, C., Chemin, L., Udry, S. et al. Gaia Data Release 2. The catalogue of radial velocity standard stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2018. — 8 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201832795 — arXiv:1804.09370
  5. ↑ 5,0 5,1 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars, Vol. 3 — 1982.
  6. ↑ 6,0 6,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  7. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  9. ↑ E Alecian, Rivinius T. The magnetic early B-type Stars II: stellar atmospheric parameters in the era of Gaia // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2019. — 20 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STZ416 — arXiv:1902.02713
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD125823&oldid=2931391