HD112501Тазылар йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан kA3hA5VmF0[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,96 ± 0,009[6] тәшкил итә.

HD112501
Каталог коды HD 112501[1], GSC 03023-01787[1], SAO 44395[1], HIP 63179[1], 2MASS J12563881+4333073[1], ADS 8713 A[1], AG+43 1125[1], BD+44 2234[1], CCDM J12566+4333A[1], CSI+44 2234 1[1], FK5 3034[1], GC 17572[1], GCRV 7737[1], HIC 63179[1], IDS 12520+4406 A[1], N30 2986[1], PPM 53270[1], ROT 1918[1], TYC 3023-1787-1[1], UBV 11691[1], UBV M 18861[1], uvby98 100112501[1], WDS J12566+4333A[1], Gaia DR1 1528613838860544000[1], WEB 11199[1] һәм Gaia DR2 1528613843157185024[1]
Йолдызлык Тазылар йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 215,4569 ± 1,388 парсек[3]
Параллакс 4,6413 ± 0,0299 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 1,517 ± 0,036 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 6,288 ± 0,03 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −11,9 ± 2 km/s[4]
Спектраль сыйныф kA3hA5VmF0[5]
Күренмә йолдызча зурлык 6,96 ± 0,009[6]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 194,16174064839 °[3]
Авышлык 43,552014005649 °[3]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 112501 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. 5,0 5,1 Slettebak A., Bahner K., Stock J. Spectra and colors of early-type stars near the North Galactic Pole // The Astrophysical Journal LettersIOP Publishing, 1961. — ISSN 2041-8205; 2041-8213doi:10.1086/147139
  6. 6,0 6,1 Oja T. Photoelectric photometry of stars near the North Galactic Pole. II // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1985. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү