Wikipedia

HD107276

HD107276 — Вероника чәче йолдызлыгы[d]нда урнашкан Am[5][6][7][…] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,617 ± 0,01[8] тәшкил итә.

HD107276
Каталог коды GSC 01991-01107[1], HD 107276[1], SAO 82246[1], HIP 60123[1], 2MASS J12195062+2827515[1], BD+29 2280[1], GC 16812[1], GCRV 7390[1], HIC 60123[1], JP11 4998[1], PPM 101814[1], ROT 3921[1], TD1 16210[1], UBV 11072[1], uvby98 521110068[1], YZ 28 6068[1], 10 Com, GPM 184.960965+28.464374[1], GPM1 512[1], Gaia DR1 4010203989248653184[1], WEB 10689[1], Gaia DR2 4010203993544316032[1], TIC 328861965[1], Gaia DR3 4010203993544316032[1], AG+28 1237[1], TYC 1991-1107-1[1], UBV M 41655[1] һәм Renson 31080[1]
Йолдызлык Вероника чәче йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 84,9878 ± 0,1885 парсек[2]
Скорость вращения звезды 110 km/s[3]
Параллакс 11,7664 ± 0,0261 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −8,647 ± 0,039 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −12,182 ± 0,027 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 1,48 ± 0,31 km/s[4]
Спектраль сыйныф Am[5][6][7][…]
Күренмә йолдызча зурлык 6,617 ± 0,01[8]
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,48
Металличность 0,13[9]
Чор J2000.0[d][10][1]
Туры калкулык 184,96093447064 °[2]
Авышлык 28,46435443793 °[2]
Нәтиҗәле температура 7700 K[3]
Өслек гравитациясе 25 000 сантиметр на секунду в квадрате[3]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр үзгәртү

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 10 Com SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Gebran, M., Paletou, F. A new method for the inversion of atmospheric parameters of A/Am stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — 10 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201528052 — arXiv:1603.01146
  4. ↑ Gaia Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2022.
  5. ↑ 5,0 5,1 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles a spectre particulier — 1958.
  6. ↑ 6,0 6,1 Eggen O. Distribution of the nearer bright stars in the color-luminosity array // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1957. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/107457
  7. ↑ 7,0 7,1 Stock J. Photoelectric spectrophotometry. I. Hydrogen line intensities of O, B and A type stars // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1956. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/146157
  8. ↑ 8,0 8,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. ↑ Gagné, Jonathan, Faherty, Jacqueline K. Fundamental Properties of Co-moving Stars Observed by Gaia // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2018. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.3847/1538-3881/AAAEBE — arXiv:1801.00537
  10. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  11. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият үзгәртү

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD107276&oldid=2930260