Wikipedia

HD104671

HD104671 — Көньяк Хач[d]нда урнашкан Am[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,32 ± 0,01[6] тәшкил итә.

HD104671
Масса 1,57 M☉
Каталог коды 1RXS J120301.3-631837[1], HR 4599[1], 2MASS J12030150-6318464[1], HD 104671[1], HIP 58758[1], IRAS 12004-6302[1], SAO 251705[1], uvby98 100104671[1], PLX 2778[1], CEL 4044[1], CPC 20.1 3444[1], GC 16463[1], GCRV 7235[1], HIC 58758[1], JP11 2145[1], PPM 359149[1], ROT 1772[1], UBV 10802[1], PLX 2778.00[1], TYC 8978-6112-1[1], SBC9 701[1], IRSV 1200-6302[1], SBC7 450[1], WEB 10472[1], Gaia DR2 6054346605287699968[1], θ¹ Cru, Gaia DR3 6054346605287699968[1], TIC 379121408[1], UBV M 17666[1], Renson 30280[1], CCDM J12030-6319A[1], WDS J12030-6319A[1], IDS 11579-6245 A[1] һәм UCAC4 134-066852[1]
Йолдызлык Көньяк Хач[d]
Җирдән ераклык 68,5504 ± 0,6094 парсек[2]
Скорость вращения звезды 0 km/s[3]
Параллакс 14,5878 ± 0,1297 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 6,355 ± 0,115 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −152,903 ± 0,116 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −3,96 ± 9,17 km/s[4]
Спектраль сыйныф Am[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,32 ± 0,01[6]
Светимость 81 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,29
Радиюс 6,47 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][7][8][1]
Туры калкулык 180,75625269311 °[2]
Авышлык −63,312928658022 °[2]
Оценка возраста объекта 1,1 гигагод

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 tet01 Cru SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  4. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. ↑ 5,0 5,1 Levato H. Rotational velocities and spectral types for a sample of binary systems // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1975. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 6,0 6,1 C. Fabricius, E. Høg The Tycho double star catalogue // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20011822
  7. ↑ Boller T., Dennerl K. ROSAT All-Sky Survey Faint Source Catalogue // IAU Circular — Central Bureau for Astronomical Telegrams, 2000.
  8. ↑ Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD104671&oldid=2930090