Wikipedia

HD103192

HD103192 — Гидра йолдызлыгы[d]нда урнашкан kB8hB8HeA0VSi[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,28[6] тәшкил итә.

HD103192
Каталог коды IRAS 11503-3337[1], 2MASS J11525454-3354293[1], GSC 07226-01650[1], HD 103192[1], HIP 57936[1], SAO 202901[1], HR 4552[1], β Hya, CCDM J11529-3354AB[1], CPC 17 5901[1], CSV 6875[1], GC 16258[1], GCRV 7174[1], HIC 57936[1], IDS 11479-3321 AB[1], JP11 2123[1], N30 2767[1], PPM 289465[1], ROT 7204[1], SRS 42587[1], TD1 15924[1], UBV 10679[1], bet Hya[1], WDS J11529-3354AB[1], WEB 10385[1], 28 Crt[2], TIC 141973945[1], UBV M 17469[1], Renson 29760[1], uvby98 100103192[1] һәм ALS 16728[1]
Йолдызлык Гидра йолдызлыгы[d]
Параллакс 10,53 ± 0,6 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 0,19 ± 0,39 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −56,56 ± 0,53 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −1 ± 3,7 km/s[4]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d]
Спектраль сыйныф kB8hB8HeA0VSi[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,28[6]
Светимость 210 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −0,59
Диаметры 5 480 000 km[7]
Чор J2000.0[d][3][1]
Туры калкулык 178,227172867 °[3]
Авышлык −33,908129778 °[3]
Нәтиҗәле температура 10 980 K[8]
Өслек гравитациясе 330 сантиметр на секунду в квадрате[8]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр үзгәртү

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 bet Hya SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ Wagman M. Flamsteed's Missing Stars // Journal for the History of Astronomy — SAGE Publishing, 1987. — ISSN 0021-8286; 1753-8556 — doi:10.1177/002182868701800305
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  4. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  5. ↑ 5,0 5,1 Garrison R. F., Gray R. O. The late B-type stars: Refined MK classification, confrontation with stromgren photometry, and the effects of rotation // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1994. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/116967
  6. ↑ 6,0 6,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  7. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  8. ↑ 8,0 8,1 Curé, M. Stellar parameters and H α line profile variability of Be stars in the BeSOS survey // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2018. — 13 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STX3075 — arXiv:1711.08675
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият үзгәртү

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD103192&oldid=2929996