Wikipedia

HD10260

HD10260 — Кассиопея йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан B8IIIp(Si)[5] һәм B 8 IIIP (SI)[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,677 ± 0,009[6] тәшкил итә.

HD10260
Каталог коды 2MASS J01420290+6102176[1], GSC 04031-02047[1], HD 10260[1], SAO 11920[1], HIP 7939[1], HR 481[1], AG+60 189[1], BD+60 308[1], GC 2046[1], GCRV 51890[1], HIC 7939[1], PPM 13177[1], TD1 951[1], TYC 4031-2047-1[1], UBV 1717[1], UBV M 8344[1], V772 Cas[1], uvby98 100010260[1], ALS 16538[1], Gaia DR1 509749121243186176[1], WEB 1695[1] һәм Gaia DR2 509749125548519424[1]
Йолдызлык Кассиопея йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 367,0937 ± 6,0776 парсек[3]
Скорость вращения звезды 34 ± 31 km/s[4]
Параллакс 2,7241 ± 0,0451 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −5,138 ± 0,062 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 8,911 ± 0,045 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −14,7 km/s[4] һәм −1,9 km/s[4]
Спектраль сыйныф B8IIIp(Si)[5] һәм B 8 IIIP (SI)[5]
Күренмә йолдызча зурлык 6,677 ± 0,009[6]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 25,512126996281 °[3]
Авышлык 61,038237770882 °[3]
Нәтиҗәле температура 13 188 K[4]
Өслек гравитациясе 2690 сантиметр на секунду в квадрате[4], 2720 сантиметр на секунду в квадрате[4], 2700 сантиметр на секунду в квадрате[4] һәм 2716 сантиметр на секунду в квадрате[4]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 V772 Cas SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Huang W., Gies D. R., McSwain M. V. A stellar rotation census of B stars: from ZAMS to TAMS // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2010. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1088/0004-637X/722/1/605 — arXiv:1008.1761
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 A. Cowley Spectral classification of the bright B8 stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1972. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/111348
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD10260&oldid=2929958