HD1009Кассиопея йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан B 9 V MN?[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,38[1] тәшкил итә.

HD1009
Каталог коды HD 1009[1], GSC 04022-00891[1], HIP 1180[1], SAO 11060[1], 2MASS J00144271+6433581[1], AG+64 14[1], BD+63 15[1], HIC 1180[1], PPM 12039[1], TYC 4022-891-1[1], UBV 146[1], UBV M 7231[1], Gaia DR1 431900365102994816[1] һәм Gaia DR2 431900369404164864[1]
Йолдызлык Кассиопея йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 543,6555 ± 10,522 парсек[3]
Параллакс 1,8394 ± 0,0356 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −4,669 ± 0,051 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −0,721 ± 0,057 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −6,7 km/s[4]
Спектраль сыйныф B 9 V MN?[5]
Күренмә йолдызча зурлык 8,38[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 3,677959669284 °[3]
Авышлык 64,566146299985 °[3]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр үзгәртү

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1009 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Barbier-Brossat M., Petit M., Figon P. Third bibliographic catalogue of stellar radial velocities (Text in French) — 1994.
  5. 5,0 5,1 Floquet M. Classification spectrale d'etoiles Ap et Am — 1975.
  6. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият үзгәртү

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз үзгәртү