Wikipedia

GSC8911-1887

GSC8911-1887 — Кил йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 10,97 ± 0,08[4] тәшкил итә.

GSC8911-1887
Каталог коды DENIS J075441.9-605749[1], GSC 08911-01887[1], 2MASS J07544199-6057487[1], NGC 2516 227[1], UCAC2 4978276[1], UCAC3 59-26246[1], UCAC4 146-012108[1], TYC 8911-1887-1[1], PPMX J075441.9-605748[1], Gaia DR1 5290726910635935872[1] һәм Gaia DR2 5290726914930519424[1]
Йолдызлык Кил йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 406,1079 ± 4,7333 парсек[3]
Параллакс 2,4624 ± 0,0287 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 10,97 ± 0,056 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −5,194 ± 0,064 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 21,83 ± 2,17 km/s[3]
Күренмә йолдызча зурлык 10,97 ± 0,08[4]
Металличность −0,55[5]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 118,674959781 °[3]
Авышлык −60,963562977873 °[3]
Нәтиҗәле температура 7145 K[5]
Өслек гравитациясе 12 000 сантиметр на секунду в квадрате[5]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1906 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 J. Horner, M. Asplund, S. Buder et al. The GALAH survey: observational overview andGaiaDR1 companion // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2016. — 17 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STW2835 — arXiv:1609.02822
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC8911-1887&oldid=2929696