Wikipedia

GSC2412-87-1

GSC2412-87-1 — Йөкче йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 11,26[1] тәшкил итә.

GSC2412-87-1
Каталог коды GSC 02412-00087[1], 2MASS J05354230+3410545[1], NGC 1960 152[1], UBV M 31419[1], UCAC2 43762374[1], Cl* NGC 1960 SAB 26[1], AAO+34 233[1], GEN# +2.19600152[1], TYC 2412-87-1[1], Renson 9635[1], Gaia DR1 3449531124408559616[1] һәм Gaia DR2 3449531124408559616[1]
Йолдызлык Йөкче йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 974,1841 ± 71,3674 парсек[3]
Параллакс 1,0265 ± 0,0752 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −3,164 ± 0,093 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −0,343 ± 0,117 миллиарксекунд в год[3]
Күренмә йолдызча зурлык 11,26[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 83,926230409237 °[3] һәм 83,926230409237 °[3]
Авышлык 34,181849161506 °[3] һәм 34,181849161506 °[3]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[4] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[5][6]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[7] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[8] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[9] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[10]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1960 152 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  5. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  6. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  7. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  8. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  9. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  10. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC2412-87-1&oldid=2928498