Wikipedia

GSC22-821-1

GSC22-821-1 — Хут йолдызлыгы[2]нда урнашкан sdB[5][6][7][…] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 12,065 ± 0,001[8] тәшкил итә.

GSC22-821-1
Каталог коды HIP 5023[1], GSC 00022-00821[1], HIC 5023[1], 2MASS J01042167+0413369[1], UBV 1038[1], UBV M 43300[1], UCAC2 33161546[1], uvby98 620001011[1], SBC9 2126[1], CSI+03-01011[1], TYC 22-821-1[1] һәм Gaia DR2 2551900379931546240[1]
Йолдызлык Хут йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 376,4777 ± 17,2917 парсек[3]
Параллакс 2,6562 ± 0,122 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −29,354 ± 0,09 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 11,057 ± 0,16 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 8,47 ± 0,34 km/s[4]
Спектраль сыйныф sdB[5][6][7][…]
Күренмә йолдызча зурлык 12,065 ± 0,001[8]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 16,090310315971 °[3]
Авышлык 4,226958721197 °[3]
Нәтиҗәле температура 27 160 K[5]
Өслек гравитациясе 288 000 сантиметр на секунду в квадрате[5]

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 11 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Pourbaix, D., Udry, S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20041213 — arXiv:astro-ph/0406573
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Luo Y.-P., Nemeth P., Liu C. et al. Hot subdwarf stars observed in LAMOST DR1--Atmospheric parameters from single-lined spectra // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2016. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.3847/0004-637X/818/2/202 — arXiv:1601.03507
  6. ↑ 6,0 6,1 Heber U. Hot subluminous stars at high galactic latitudes. I. Spectra and Stromgren photometry // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1990. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 Green, R. F., Schmidt, M., Liebert, J. The Palomar-Green catalog of ultraviolet-excess stellar objects // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1986. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/191115
  8. ↑ 8,0 8,1 Landolt A. U. UBVRI photometric standard stars around the celestial equator: updates and additions // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2009. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1088/0004-6256/137/5/4186 — arXiv:0904.0638
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

үзгәртү
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

үзгәртү


Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп,   Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC22-821-1&oldid=2928411