Татьяна Минаева
Минаева Татьяна Максимовна (1896—1973) — совет галиме, археолог һәм педагог.
| Җенес | хатын-кыз |
|---|---|
| Туу датасы | 7 гыйнвар 1896 яки 1896[1] |
| Үлем датасы | 18 август 1973 яки 1973[1] |
| Һөнәр төре | галим, археолог |
Биографиясе
үзгәртү1896 елның 7 гыйнварында Смоленск губерниясе Цибулькин авылында Мәскәү-Брест тимер юлы хезмәткәре гаиләсендә туган[2].
Башлангыч мәктәпне тәмамлаганнан соң яхшы уңышлары өчен Мария Петербург укытучылар семинариясенә җибәрелә (соңрак Баш педагогия институты дип атала), анда урта белем ала. 1913 елдан соң, семинарияны тәмамлагач, Васильевка авылның ике сыйныфлы земство мәктәбендә, аннары Самар губернасының Балаковские хатын-кыз гимназиясендә укыта.[3] 1919 елда Сарытау университетының тарих-филология факультетына укырга керә, 1924 елда белем ала. Археология һәм сәнгать тарихы кафедрасында аспирантурада укуын дәвам итү өчен университетта кала, бер үк вакытта Сарытау крайны өйрәнү музееның фәнни хезмәткәре булып эшли.
П. С. Рыков һәм П. Д. Степанов белән бергә 1925 елда Казагстанда сармат мәдәниятенең курганлы төркемнәрен казу эшләрендә катнаша. Соңрак, П. С. Рыковны һәм аның фәнни мәктәбен эзәрлекләүләр башлану сәбәпле, эшсез кала. 1929 елдан 1936 елга кадәр Минаева Сталинград мәйдан музееның (хәзерге Волгоград өлкәсе крае музее) археолог һәм тарих бүлеге мөдире булып эшли. Аннары кулга алына һәм сөргәнгә җибәрелә. 1936-1939 елларда Татарстан АССР-ы Соль-Илецк шәһәрендә мәктәпнең башлангыч сыйныфлар укытучысы булып эшли. 1939 елда фәнни эшкә кайту мөмкинлеген ала һәм Төньяк Кавказга күчеп китә.[4].
1939 елдан Татьяна Максимовна бу төбәктә эшли һәм ун елга якын Ставрополь крайны өйрәнү музееның тарих бүлеге мөдире булып эшли. Бөек Ватан сугышы елларында, немецлар камап алган Ставропольдә калып, коллекцияләрен саклап кала. Кайбер иң кыйммәтле экспонатларны, гомерен куркыныч астына куеп, фашистлардан яшерен алып кала. К. М. Минаевның картиналары һәм башка музей фондын коткарган өчен «1941-1945 еллар Бөек Ватан сугышында фидакарь хезмәт өчен» мидале белән бүләкләнә.
Сугыштан соң тергезелгән археология эшләренең нәтиҗәсе булып Югары Прикована 1947 елда сакланган "Кубань югары катламнарның археологик комарткылары" диссертациясе була. Диссертацияне яклаганнан соң, К. М. Минаева Ставрополь педагоглык институтында (хәзерге Ставрополь дәүләт университеты, тарих кафедрасы доценты) укытучы булып эшли, бу вазифада пенсияга чыкканчы кала. Шул ук вакытта Карачәй-Черкес, Ставрополь краенда һәм Чечен-Ингушетияда археологик эшләр алып бара. Күп кенә фәнни эшләр авторы, шул исәптән монография да бар.[2].
Ставропольдә 1973 елның 18 августында вафат була.
Искәрмә
үзгәртү- ↑ 1,0 1,1 Люди и судьбы. Биобиблиографический словарь востоковедов - жертв политического террора в советский период (1917-1991) — СПб: Петербургское Востоковедение, 2013. — 496 бит — (Социальная история отечественной науки о Востоке) — ISBN 978-5-85803-225-0
- ↑ 2,0 2,1 Татьяна Максимовна Минаева
- ↑ Татьяна Максимовна Минаева
- ↑ МИНАЕВА Татьяна Максимовна
- Татьяна Максимовна Минаев(үле сылтама)
- Татьяна көне. Биш ставропольчанка, аның турында хөрмәт кирәк
- arheologija.ru/minaeva-tatyana-maksimovna/ Минаев Татьяна Максимовна