Шираз Ара
Ара Шираз (әрм. Արա Շիրազ), чын исеме Арамазд Карапетян Ованесов (әрм. Արամազդ Հովհաննեսի Կարապետյան; 8 июнь 1941( Ереван — 18 март 2014 (72 яшь), Ереван) — әрмән рәссам-скульпторы, Әрмән ССРның атказанган рәссамы (1979), Әрмәнстан Республикасының халык рәссамы (2009), Әрмәнстан Республикасының Президент премиясе лауреаты.
| Шираз Ара | |
|---|---|
 | |
| Туган телдә исем | әрм. Արա Շիրազ |
| Туган | 8 июнь 1941 Ереван, Әрмән Совет Социалистик Республикасы, СССР |
| Үлгән | 18 март 2014 (72 яшь) Ереван, Әрмәнстан |
| Үлем сәбәбе | инсульт |
| Күмү урыны | Комитас исемендәге пантеон[d] |
| Ватандашлыгы |  Әрмәнстан |
| Әлма-матер | Ереван дәүләт сәнгать-театр институты[d] |
| Һөнәре | сынчы, рәссам |
| Ата-ана |
|
| Кардәшләр | Сипан Шираз[d] һәм Vanand Shiraz[d] |
Биографиясе
үзгәртүШагыйрә Сильва Капутикян һәм шагыйрь Ованес Ширазаның (Карапетян) улы. 9 яшендә, мәктәп сәнгать үзешчән түгәрәгенә язылып, скульптура юнәлешен сайлый.
1966 елда Ереван дәүләт сәнгать-театр институтын тәмамлый. Республика, бөтенсоюз һәм халыкара күләмдәге яшь рәссамнарның күргәзмәләрендә катнаша. 1968 елдан Әрмәнстан Рәссамнар берлеге әгъзасы, Мәскәүдә, Ленинградта һәм Тбилисидә күргәзмәләр оештыручы. «Урартудан хәзергегә» әрмән сәнгате фестивале (Париж, 1970) катнашучысы. 1977 елда - Әрмәнстанның атказанган рәссамы, 1979 елда «Двин» кунакханәсе кыегында «Бөркетләр» барельефы өчен Дәүләт премиясенә лаек була (Ереван, 1978).
Шираз скульптура портретлары авторы (Сароян Вильям, Пабло Пикассо, Кочар Ерванд, Шираз Ованес, Галстян Вруир һәм башкалар) буларак билгеле, әрмән мифологиясеннән, эпослардан һәм әкиятләрдән персонажлар, шулай ук сәнгать эшлеклеләре образлары белән актив кызыксына. Ширазның эшләре Еревандагы Хәзерге сәнгать музеенда һәм Әрмәнстанның Милли галереясында, Третьяков галереясында һәм Мәскәүдә Көнчыгыш халыкларының Дәүләт сәнгать музеенда куела.
1987 елдан Әрмәнстан Рәссамнар берлеге Президенты, СССР Рәссамнар берлеге Секретариаты әгъзасы. Шираз авторлыгы белән картиналар һәм скульптуралар Мәскәү, Санкт-Петербург, Тбилиси, Ереван, Бейрут, Париж, Лондон, Нью-Йорк, Лoс-Анджелес, Чикаго, Детройт, Монреаль һәм дөньяның башка шәһәрләрендә бар.
Сайланма хезмәтләре
үзгәртү
- Антуни (1969)[1]
- Ода (1970)[1]
- Егише Чаренц (1977—1979, Чаренцаван, дом-музей поэта)[1][2]
- Паруйр Севак (1974—1978, Ереван, для одноимённой школы)[1][2]
- Александр Мясникян (1980—1981, Ереван)[1][2]
- Уильям Сароян (1975—1984; 1991, Ереван, Пантеон имени Комитаса)[1][2]
- Грачья Нерсисян (1976)[1]
- Тигран Петросян (1989, Ереван, Шахматный дом)
- Ованес Шираз (1989, Ереван, Пантеон имени Комитаса; 2005, Ереван, округ Малатия-Себастия)[3]
- Сергей Параджанов (1999, Ереван, Пантеон имени Комитаса)
- Зоравар Андраник (2001—2002, Ереван, перед Собором Святого Григория Просветителя)[1]
- Вазген I (2008, Севан, Богословская академия имени Васкеняна)[4]
- Пабло Пикассо (1976)[1]
- М. Мкртчян (Гюмри)[1]
Искәрмәләр
үзгәртү- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Ара Шираз: волшебник мира оживающих камней (рус.)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Биография на сайте Roslin.com. әлеге чыганактан 2018-06-30 архивланды. 2019-03-27 тикшерелгән.
- ↑ ՆԵՐԿԱՅԱՑՎՈՒՄ Է ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՄՐՑԱՆԱԿԻՆ 2012 елның 8 март көнендә архивланган. (әрм.)
- ↑ Սեւանի Վազգենյան հոգեւոր դպրանոցում բացվեց Վազգեն Ա Վեհափառի արձանը (әрм.)