Кышкы Сарай
Кышкы Сарай (рус. Зимний дворец) (1918-1943 елларда — Сәнгать Сарае[2][3]) — Россиянең баш император сарае, Санкт-Санкт-Петербургның Сарай мәйданы, 2 / Сарай яр буе, 38 адресы буенча урнашкан. Сарайның хәзерге бинасы (бишенчесе) 1754-1762 елларда Италиядән чыккан рус архитекторы Бартоломео Франческо Растрелли купшы Елизаветино барокко стилендә, интерьерларда француз рококо элементлары белән төзелгән. Совет чорыннан башлап сарайда Дәүләт Эрмитажының төп экспозициясе урнаштырылган.
| Кышкы Сарай | |
|---|---|
 | |
 | |
| Төр | сарай[d] |
| Мигъмари өслүб | Елизаветинское барокко[d] |
| Шәһәр | Дворцовый округ[d][1] |
| Ил |  Россия[1] |
| Координатлар | 59°56'25"N, 30°18'50"E |
| Ачылган | 1754 һәм 1762 |
| Мигъмар | Франческо Растрелли[d] |
ТарихҮзгәртү
Алдарак тезелгән Кышкы сарайларҮзгәртү
1711-1764 елларда шәһәрдә төрле биләмәләрдә барлыгы биш Кышкы сарай салына башланган. Башта Пётр I 1703 елда Петропавловск кирмәненнән ерак түгел ашыгыч кулга төзелгән бер катлы йортта урнашкан[4].
Бишенче (гамәлдәге) Кышкы сарайҮзгәртү
1754 елдан алып 1762 елга кадәр хәзерге вакытта гамәлдәге Сарай бинасын төзү эшләре бара.
Тарихи вакыйгаларҮзгәртү
Вакытлы хөкүмәтне 25—26 октябрь көнне (яңа стиль белән 7-8 ноябрь) коралланган баш күтәрүчеләр бәреп төшерә.
24-25 октябрьдә большевиклар Петроградта күперләр, вокзаллар, электростанция, телеграф ала. Кышкы Сарайны казаклар, юнкерлар, хатын-кыз батальоны саклый, ләкин казаклар "такылдык Керенский"не яклаудан баш тартып китә, юнкерлар матросларга зур каршылык күрсәтмичә Сарайга кертә, соңрак алар чигенә, һәм төнлә инкыйлаби матрослар Вакытлы хөкүмәтне кулга ала.
Шулай ук карагызҮзгәртү
ИскәрмәләрҮзгәртү
- ↑ 1,0 1,1 archINFORM — 1994.
- ↑ Статья «Дворец искусств» на сайте АИФ.
- ↑ Зимний дворец на livejournal.com
- ↑ Домик Петра I (материал из книги В. Нестерова «Знаешь ли ты свой город?»). әлеге чыганактан 2011-05-26 архивланды.
СылтамаларҮзгәртү
|
«Архитектура» проекты |
|---|---|
|
|
«Архитектура» порталы |
- Зимний дворец в СПб. // Брокгауз һәм Ефрон энциклопедик сүзлеге: 86 томда (82 том һәм 4 өстәмә). Санкт-Петербург: 1890—1907.