Константин Симонов

Константин Симонов
Константин Симонов
Туган телдә исем	Кирилл Михаил улы Симонов
Туган	28 ноябрь 1915; Петроград, Русия Империясе
Үлгән	28 август 1979 (63 яшь); Мәскәү, ССРБ
Ватандашлыгы	Русия Империясе
Әлма-матер	А. М. Горький ис. Әдәбият институты, Мәскәү фәлсәфә, әдәбият һәм тарих институты[d] һәм Хәрби-сәяси академия[d]
Һөнәре	язучы, шагыйрь, җәмәгать эшлеклесе
Сәяси фирка	Советлар Берлеге коммунистик фиркасе
Җефет	Наталья Викторовна Соколова[d], Валентина Васильевна Серова[d] һәм Лариса Алексеевна Жадова[d]
Катнашкан сугышлар/алышлар	Халхин-Гол алышлары[d] һәм Алман-совет сугышы
Бүләк һәм премияләре	, һ.б.
	Константин Симонов Викиҗыентыкта

Константин (Кирилл) Михаил улы Симонов (tat. lat. Konstantin Simonov(үле сылтама), рус. Константи́н (Кири́лл) Миха́йлович Си́монов) (28 ноябрь, 1915, Петроград — 28 август, 1979, Мәскәү) — рус совет язучысы, шагыйрь, җәмәгать эшлеклесе. Социалистик Хезмәт Каһарманы, (1974). Ленин премиясе (1974) һәм алты тапкыр Сталин премиясе иясе (1942, 1943, 1946, 1947, 1949, 1950). ССРБ Язучылар Берлегенең генераль сәркатибе урынбасары.

Википедиядә Симонов фамилияле башка кешеләр турында мәкаләләр дә бар.

Константин Симонов Муса Җәлилне аклаган, аның ватанпәрвәрлек эшчәнлеген исбатлаган, беренче тапкыр Моабит дәфтәрен бастырып чыгарган, бөек татар шагыйре - каһарманының әсәрләрен рус теленә тәрҗемә итүне оештырган. Муса Җәлил турында Симоновның мәкаләсе 1953 елда үзәк газетада бастырылганнан соң, шагыйрьнең батырлыгы бөтен дәүләткә билгеле була.

Тәрҗемәи хәл

Константин (Кирилл) Симонов 1915 елда Петроград шәһәрендә аксөяк гаиләсендә туган. Аның әнисе - кенәз-бикәсе Александра Оболенская, әтисе - хәрби хезмәткәр, генерал-майор Михаил Симонов, ул Беренче бөтендөнья сугышында һәлак булган, үги атасы (1919 елдан) - хәрби белгеч Иванишев.

Симонов фабрика-завод уку йортын, соңрак, 1938 елда, Мәскәүдә Горький исемендәге Әдәбият институтын тәмамлый.

Шул вакытта Симонов аристократик Кирилл исеме урынына Константин исемен ала.

1939 елда хәрби мөхбир буларак Халхин-Гол сугышында булган.

Бөек Ватан сугышында хәрби мөхбир булып эшләгән, күп әсәрләрне сугышка багышлаган. Аның мәшһүр "Жди меня" (Көт мине) шигыренә романс язылган.

Жди меня, и я вернусь.
Только очень жди,
Жди, когда наводят грусть
Желтые дожди,
Жди, когда снега метут,
Жди, когда жара,
Жди, когда других не ждут,
Позабыв вчера.
Жди, когда из дальних мест
Писем не придет,
Жди, когда уж надоест
Всем, кто вместе ждет.

Жди меня, и я вернусь,
Не желай добра
Всем, кто знает наизусть,
Что забыть пора.
Пусть поверят сын и мать
В то, что нет меня,
Пусть друзья устанут ждать,
Сядут у огня,
Выпьют горькое вино
На помин души...
Жди. И с ними заодно
Выпить не спеши.

Жди меня, и я вернусь,
Всем смертям назло.
Кто не ждал меня, тот пусть
Скажет: — Повезло.
Не понять, не ждавшим им,
Как среди огня
Ожиданием своим
Ты спасла меня.
Как я выжил, будем знать
Только мы с тобой,
— Просто ты умела ждать,
Как никто другой.

1941 ел

Иҗат

Симоновның шигърияте

«Победитель» (1937, поэма о Николае Островском),
«Павел Чёрный» (1938, поэма, прославлявшая строителей Беломорско-Балтийского канала),
«Ледовое побоище» (1938, поэма),
Если дорог тебе твой дом…
Жди меня (стихотворение) (текст)
Песня военных мөхбиров
Сын артиллериста
«С тобой и без тебя» (сборник стихов)
Я знаю, ты бежал в бою…
«Ты помнишь, Алеша, дороги Смоленщины..»
«Майор привез мальчишку на лафете..»
Хозяйка дома
Горят города по пути этих полчищ… 2012 елның 26 июнь көнендә архивланган.
Не сердитесь — к лучшему…
Открытое письмо
Улыбка

Әсәрләре

«Товарищи по оружию» (роман, 1952; новая редакция — 1971),
«Живые и мертвые» (роман, 1959),
«Солдатами не рождаются» (1963—1964, роман; 2-я часть трилогии «Живые и мертвые»; в 1969 — кинофильм «Возмездие» режиссёр Александр Столпер),
«Последнее лето» (роман, 1971 3-я (заключительная) часть трилогии «Живые и мертвые»).
«Дым отечества» (1947, повесть)
«Южные повести» (1956—1961)
«Из записок Лопатина» (1965, цикл повестей; 1975 — одноимённый спектакль, премьера — Театр «Современник»)

Дәфтәрләре

Симонов К. М. Разные дни войны. Дневник писателя. — М.: Художественная литература, 1982. — Т. 1. — 479 с. — 300 000 экз.
Симонов К. М. Разные дни войны. Дневник писателя. — М.: Художественная литература, 1982. — Т. 2. — 688 с. — 300 000 экз.
«Глазами человека моего поколения. Размышления о И. В. Сталине» (1979, опубликовано в 1988)
«Япония. 46» (путевой дневник),
«Письма из Чехословакии» (сборник очерков),
«Славянская дружба» (сборник очерков),
«Югославская тетрадь» (сборник очерков),
«От Чёрного до Баренцева моря. Записки военного мөхбира» (сборник очерков).