Wikipedia

Иске Ладога

Иске Ладога (1703 йылға тиклем Ладога) Ленинград өлкәсе Волхов муниципаль районында авыл, Исеке Ладога авыл җирлегендә административ үзәк.

Иске Ладога
Байрак[d]
Нигезләнү датасы 753
Сурәт
Рәсми исем Ладога
Дәүләт  Россия[1]
Нәрсәнең башкаласы Староладожское сельское поселение[d][1]
Административ-территориаль берәмлек Староладожское сельское поселение[d][1]
Сәгать поясы UTC+03:00
Халык саны 367 (1862)[2],
2183 (2007)[3],
2012 (2010)[4],
1954 (2017)[5]
Почта индексы 187412
Рәсми веб-сайт staraya-ladoga.ru
Беренче язма телгә алу 862
Җирле телефон коды 81363
Монда җирләнгәннәр төркеме [d]
Карта
 Иске Ладога Викиҗыентыкта

Иске Ладогадагы Санкт-Джордж чиркәвендәге фреска фрагменты
Волхов. Курганнар. Иске Ладоганан түбәндә
Иске Ладога 1250 еллыгы; фотода борыңгы каберлекләр һәм бәйрәм вакытында тарихи костюмлы кешеләр күрсәтелә
Россия Банкының истәлекле тәңкәсе (2009)

1703 елга кадәр Ладога шәһәре була. 2003 елда Иске Ладоганың 1250 еллыгы билгеләп үтелә, ул вакытта авыл " Төньяк Россиянең борынгы башкаласы " дип игълан ителә[6] .

Атаманың килеп чыгышы

үзгәртү

Ладоганың Скандинавия исеме Альдейгья, Альдегьюборг ( др. -сканд. Алдейджа, Альдейгуборг ), беренче язма искә алу [7] Эйольв Дададскальдның аның оригиналь формасында 1010 тирәсендә язылган "Бандадрапа" шигырендә очрый.

Ладога атамасын елга, күл һәм шәһәр йөрөтә. Шул ук вакытта, исемнәрнең кайсысы төп икәнлеге аңлашылмый. Шәһәр исеме Ладога күле исеменнән алынган ( фин. *aaldokas, aallokas "агитацияләнгән" - алто "дулкыннан"), яки Ладога елгасы исеменнән (хәзерге Ладожка, Финнан фин. *Alode-joki алоде - "түбән урын" һәм jok(k)i - "елга").

Лингвист Э. А. Хелимский немец этимологиясен тәкъдим итә. Аның фикеренчә, күлнең исеме төп - др. -сканд. * Алдауга «иске чыганак, ачык диңгез кебек». Бу гидроним Нева исеме белән бәйле (ул Ладога күленән ага) герман телләрендә -«яңа»). Арадагы форма аша * Алдаужа бу сканд. Алдейджа сүзен бирә, соңрак Ладога [8] .

Тарихы

үзгәртү

Авыл территориясендә 2015 елда неолит чоры борыңгы кешенең урыны табылган, ул б.э. өченче меңьеллыгына карый [9] .

Земляной бистәсендә бораулаганнан соң, 4 метр калынлыктагы мәдәни катлам астында нечкә торф сазлыгы һәм Ладога бозу чокырлары ачыклана. Якынча 2000 ел элек Волховтагы су дәрәҗәсе абсолют биеклектән 10 метрдан түбән төшә. Булачак Иске Ладога территориясе беренче меңьеллык урталарыннан иртәрәк су дәрәҗәсенең тагын да кимүеннән соң урнашу өчен яраклы була [10] .

Земляной бистәсе астында җирне сугару 4-нче казу мәйданында 6-нчы гасырдан соңга калмыйча яки бераз иртәрәк, һәм 3-нче казу эшендә - VII гасырның икенче яртысыннан - VIII гасырның беренче яртысында үтә. Беренче Ладогада яшәүчеләрнең авыл хуҗалыгы бодай, арыш, арпа, тары һәм соры бөртекләре табылуы белән раслана [11] . 2013 елда Иске Ладогада табылган Меровингия чоры кыры, мөгаен, VII гасырга карый [12] . Земляной бистәсендә якынча 700 яки хәтта алдарак славян торак пункты барлыкка килергә мөмкин була .

Беренче баскычта, үзәктә мич булган каркас-багана структурасының өч йорты ("зур йортлар" дип атала) иң борыңгы 753 дендродатасына ия[13] . Земляной бистәсендә җитештерү һәм судноларны ремонтлау остаханәләре, мөгаен, Төньяк Европа кешеләре тарафыннан төзелгәндер. Казулар күрсәткәнчә, Ладогадагы беренче җирлеккә башта скандинавлар нигез салган (Е. А. Рябинин фикеренчә, готландлылар тарафыннан салынган .

750нче елларның беренче яртысында Волхов түбәнлегендә скандинавия җирлекләре барлыкка килә, әмма 760-770 еллар чигендә викингларны славяннар кысрыклап чыгара [14].

Беренче архаик иртә шәһәр җирлеге Ладожка-Еленаның (хәзер юкка чыккан) берничә елга җиңнәре барлыкка килгән гавань тирәсендә урнашкан һәм VIII гасыр уртасыннан IX гасыр урталарына кадәр ныгытмалар булмаган[15][16] .Авыл җирлеге Төньяк Европада тиңдәше булган берничә багана конструкциясенең берничә корылмасыннан тора һәм Любша ныгытмасыннан 2 км көньякка таба, элеккеге Волхов Тамагы урынына, уң ярның уң як яры урынына урта Европадагы славян мәдәнияте вәкилләре тарафыннан нигез салынган[17]. Иске Ладога бистәсенең мәйданы 2-4 гектардан артмый[18]. Нәкъ менә шул вакытта төбәктә борынгы славяннар, борынгы германнар һәм җирле фин-прибалтларның мәнфәгатьләре кисешкән. VIII гасыр катламнарында казу эшләре вакытында тулы бер җитештерү комплексы табылган. Бу чорда авыл җирлеге инде җирле кавемнәр белән сәүдә итә. Янып беткән амбарда VIII гасыр катламнарыннан бодай бөртекләре табылган: 80% — ике үзенчәлекле бодай, 20% ы-йомшак бодай. Скандинавиядә полбаны беркайчан да үстермәделәр, өстәвенә, Иске Ладога полбасы Европа, ләкин Идел буе полбасына морфологик яктан якын[19] .

760-нчы елларда Ладога бистәсе Көньяк-Көнбатыштан беренче славян культурасы вәкилләре тарафыннан юк ителә: Днепер Сул яры яки Днестер, Дунай, Днеперның өске агымнары, Көнбатыш Двина яки Идел ( Прага, Пенково яки Колочин культураларына охшаган) һәм бүрәнә йортлары белән төзелә[20] . Ладогада яшәүчеләр белән төрле культуралы традицияләргә ия булган халык арасында өзлексезлек юклыгы билгеләнә. Ладога, Россияның төньяк-көнбатыш урыннарда кебек (8-9 гасырларда Изборск, Камно, Рыуг, Псковта), VIII-IX гасырларда VI-VII гасырлар чигендә иртә славяннарның Прага мәдәниятендә эшләнгән мондый бизәү әйберләренә мода торгызу нәтиҗәсендә билгеле кою формочкалары таратыла [21] . Археологик дәлилләр күрсәткәнчә, Ладогада яшәүчеләрнең күпчелеге сәүдә белән түгел, ә авыл хуҗалыгы һәм һөнәрчелек белән шөгыльләнгән[22].

VIII гасырның икенче яртысында - IX гасыр башында Ладога халкы берничә дистәдән 100 кешегә кадәр була. IX гасырда Иске Ладога Земляной бистәсенең кечкенә мәйданында урнаша [23] . Бу җирлек 830 еллар ахырына кадәр яши [20] һәм варяглар тарафыннан яулап алына[24] .

840 еллар тирәсе, торак пункт дошман һөҗүме нәтиҗәсендә афәткә дучар була. Якынча 840 елдан алып 865 елга кадәр, торак пунктның зур өлеше чүлгә әйләнә. Тагын бер өлеше Төньяк Европа залының Скандинавия традицияләрендә яңадан торгызыла. Норманн халкы үз традицияләрен китерә (Тор чүкечләре һ.б.) ) [25] .

870-нче еллар тирәсендә Иске Ладогада беренче агач ныгытма Ладожка елгасы белән Волхов кушылган урында төзелә[13] . IX гасырның соңгы чирегендә бронза кою остаханә калдыклары табылган. Дендрохронология магьлүмәтләре буенча, 881 елда [26] "зур йорт" (сәүдә кунакханәсе [23] ) төзелә, бу йорт (башка охшаш йортлар кебек) Төньяк Европа һәм Скандинавия мәгънәсендә зур йорт түгел, ул бары тик борыңгы Новгород җиренә хас булган мондый биналарның берсе булып, бүтәннәрнең иң зуры була [25] .

870-нче еллар башыннан Көнчыгыш Европадан Скандинавиягә көмеш китерү тотрыклы була, ә X гасыр ахырына кадәр Ладогага Викинг һөҗүмнәре турында мәгълүмат юк [27] .

1499 елда Ладога, Водская пятинаның язучы китабы буенча, ныгытма һәм посадтан тора, алар Новгород кебек, Никольский, Богородицкий, Семьоновский, Климяцкий һәм Спаскийга бүленгән

1590-1595 елгы Россия-Швеция сугышы беткәч, Тявзин тынычлыгы буенча Ладога Рәсәйнеке дип таныла.

1704-нче елда Петр I Яңа Ладогага нигез сала һәм Ладога исемен "Иске Ладога" дип үзгәртә, аны шәһәр статусыннан һәм гербы булу хокукыннан мәхрүм итә, һәм күп Ладога кешеләренә Яңа Ладогага күченергә куша. Бу вакыйгага кадәр Ладога Новгород җиренең Водская пятинасының Ладога районының үзәге була.

1719-нчы елда Иске Ладога Новгород өлкәсенең бер өлеше була (ул Санкт-Петербург өлкәсе кысаларында формалаша).

1727 елда Иске Лодога өязе Новгород губернасының яңа составына кертелә

1770 елда Иске Ладога округы бетерелә. 1927 елдан Волхов өлкәсе составында [28] .

1961 елда Иске Ладогада 1059 кеше яшәгән [28] .

1990 мәгълүматлары буенча, авылда 2115 кеше яшәгән, авыл Иске Ладога авыл Советының административ үзәге булган, барлыгы 3891 кеше булган 27 торак пунктны үз эченә алган[29] .

1997 елда авылда 2445 кеше яшәде, 2002 елда - 2182 кеше (руслар - 95%) [30] [31] .

2003-нче елда Старая Ладоганың 1250 еллыгын " Төньяк Россиянең борынгы башкаласы " итеп бәйрәм итү киң үткәрелә, ул матбугатта яктыртыла һәм хакимият игътибарын җәлеп итәРоссия Президенты Владимир Путин юбилейны әзерләү һәм үткәрү турында боерык чыгара һәм ике тапкыр Иске Ладогада була[6] .

География

үзгәртү

Авыл районның төньягында, 41А-006 ( Зуево - Новая Ладога ) юлында, 41К 41К-194 (Старая Ладога - Кисельня ) һәм 41К 41К-196 (Старая Ладога - Трусово ) юллары урынында урнашкан.

Районның административ үзәгенә, Волхов шәһәренә кадәр ераклык - 12 км [29] .


Демография

үзгәртү

1920 - 2017 елларда халык динамикасы [32] :

Массакүләм мәгълүмат чаралары

үзгәртү
  • 88.2 FM - Ваня радиосы
  • 88.6 FM - Ретро FM
  • 101.6 FM - Радио язмасы
  • 102.2 FM - Traffл радиосы
  • 103.8 FM - Авторадио
  • 104.6 FM - Питер ФМ
  • 105,7 FM - Россия радиосы
  • 107.2 FM - Европа Плюс

Искәрмәләр

үзгәртү
  • Варяжская урамы Россиянең иң борынгы урамы булып санала, ул X гасырдан бирле конфигурациясен үзгәртмәгән.

Шулай ук кара

үзгәртү
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 ОКТМО. 185/2016. Северо-Западный ФО
  2. ↑ Списки населённыхъ мѣстъ Россійской Имперіи. Санктпетербургская губернія. Списокъ населённыхъ мѣстъ по свѣдѣніям 1862 года — СПб: 1864. — 214 бит
  3. ↑ Административно-территориальное деление Ленинградской области. 2007 год — 2007. — 281 бит
  4. ↑ Всероссийская перепись населения 2010 года. Ленинградская область
  5. ↑ Административно-территориальное деление Ленинградской области 2017 г.
  6. ↑ 6,0 6,1 Президент распорядился… // Стройка, 16.12.2002. архивная ссылка.
  7. ↑ Комментарии к Повести временных лет (подготовили А. Г. Бобров, С. Л. Николаев, А. Ю. Чернов, А. М. Введенский, Л. В. Войтович) стр. 213 в книге Повесть временных лет, Перевод с древнерусского Д. С. Лихачева, О. В. Творогова. Комментарии А. Г. Боброва, С. Л. Николаева, А. Ю. Чернова при участии А. М. Введенского и Л. В. Войтовича. Статьи А. Г. Боброва, С. В. Белецкого, С. Л. Николаева. Иллюстрации М. М. Мечева; СПб., Вита Нова, 2012.
  8. ↑ Helimski E. Ladoga and Perm revisited 2015 елның 22 июль көнендә архивланган. // Studia Etymologica Cracoviensia 13 (2008) P. 75-88.
  9. ↑ В древнейшем городе Руси нашли поселение XXX века до нашей эры
  10. ↑ Шитов М. В., Бискэ Ю. С., Носов Е. Н., Плешивцева Э. С. Природная среда и человек нижнего Поволховья на финальной стадии ладожской трансгрессии // Вестник Санкт-Петербургского университета. Сер. 7. Вып. 3. 2004
  11. ↑ Кирпичников А. Н., Курбатов А. В. Новые данные о происхождении Ладожского поселения и о появлении славян в Поволховье // Stratum plus, №5. 2014
  12. ↑ Старая Ладога оказалась древнее, чем предполагали
  13. ↑ 13,0 13,1 Кузьмин С. Л. Ладога в эпоху раннего средневековья (середина VIII — начало XII в.) 2021 елның 7 август көнендә архивланган. // Исследование археологических памятников эпохи средневековья. — СПб.: Нестор-История, 2008. — С. 69—94.
  14. ↑ Кузьмин С. Л. Ладога в эпоху раннего средневековья (середина VIII — начало XII в.) // Исследование археологических памятников эпохи средневековья. — СПб.: Нестор-История, 2008. — С. 69—94.
  15. ↑ Жих М. И. Восточнославянский политогенез и реформы княгини Ольги // Исторический формат. 2017. № 3-4. С. 175-234
  16. ↑ Лебедев Г. С. Археология Ладоги // Эпоха викингов в Северной Европе и на Руси. — СПб.: Евразия, 2005. — ISBN 5-8071-0179-0
  17. ↑ Лебедев Г. С. Археология Ладоги // Эпоха викингов в Северной Европе и на Руси. — СПб.: Евразия, 2005. — ISBN 5-8071-0179-0
  18. ↑ Лебедев Г. С. Археология Ладоги // Эпоха викингов в Северной Европе и на Руси. — СПб.: Евразия, 2005. — ISBN 5-8071-0179-0
  19. ↑ Якубцинер М. М. О составе зерновых культур из Старой Ладоги. — Краткие сообщения о докладах и полевых исследованиях Института истории материальной культуры, LVII, 1955. — 17.
  20. ↑ 20,0 20,1 Лебедев Г. С. Археология Ладоги // Эпоха викингов в Северной Европе и на Руси. — СПб.: Евразия, 2005. — ISBN 5-8071-0179-0
  21. ↑ Лопатин Н. В. О феномене древнейшего летописного упоминания Белоозера и Изборска (Из сборника материалов Международной научной конференции «Северная Русь и проблемы формирования Древнерусского государства», состоявшейся в городах Вологда, Кириллов и Белозерск 6-8 июня 2012 г.)
  22. ↑ Ляпушкин И. И. Славяне Восточной Европы накануне образования Древнерусского государства (VIII — первая половина IX в.): Историко-археологические очерки // Материалы и исследования по археологии СССР. Л., 1968. № 152, с. 167.
  23. ↑ 23,0 23,1 Носов Е. Н., Платонова Н. И., Белецкий С. В., Кирпичников А. Н., Курбатов А. В., Лапшин В. А., Миляев П. А., Санкина С. Л. Новое в археологии Старой Ладоги: материалы и исследования 2019 елның 4 ноябрь көнендә архивланган. / ИИМК РАН. — СПб.: Невская Книжная Типография, 2018. — 536 с., 171 ил. (Труды ИИМК РАН. Т. LIII).
  24. ↑ Кузьмин С. Л. Пожары и катастрофы в Ладоге: 250 лет непрерывной жизни // Ладога — первая столица Руси. 1250 лет непрерывной жизни. (Седьмые чтения Анны Мачинской). — СПб., 2003. — С. 45-57.
  25. ↑ 25,0 25,1 Кузьмин С. Л. Ладога в эпоху раннего средневековья(середина VIII — начало XII в.). 2008 г. 2021 елның 7 август көнендә архивланган.
  26. ↑ Кирпичников А. Н. Раннесредневековая Ладога (итоги археологических исследований). // Средневековая Ладога. Новые археологические открытия и исследования. — Л., 1985.
  27. ↑ Кирпичников А. Н., Дубов И. В., Лебедев Г. С. Верхняя Русь // Славяне и скандинавы: Пер. с нем. / Общ. ред. Е. А. Мельниковой. — М., 1986. стр 57
  28. ↑ 28,0 28,1 Справочник истории административно-территориального деления Ленинградской области, archived from the original on 2019-07-30, retrieved 2020-12-09 
  29. ↑ 29,0 29,1 Административно-территориальное деление Ленинградской области. — Лениздат. 1990. ISBN 5-289-00612-5. С. 45
  30. ↑ Административно-территориальное деление Ленинградской области. СПб. 1997. ISBN 5-86153-055-6. С. 48
  31. ↑ Коряков Ю. Б.. База данных «Этно-языковой состав населённых пунктов России». Ленинградская область.
  32. ↑ Ленинград и Ленинградская губерния : Краеведческий справочник / под ред. Е. Я. Голанта. — 1925. — С. 45.. әлеге чыганактан 2011-11-06 архивланды. 2012-10-05 тикшерелгән.

Әдәбият

үзгәртү
  • Самохвалов А. Н. Ладога, и не только Ладога // Самохвалов А. Н. Мой творческий путь. — Л.: Художник РСФСР, 1977.
  • Бучкин Д. П. О доме творчества «Старая Ладога» // Бучкин Д. П. Гравюры и рассказы. — СПб.: Библиотека «Невского альманаха», 2004.
  • Мурашова Н. В., Мыслина Л. П. Дворянские усадьбы Санкт-Петербургской губернии. Южное Приладожье. Кировский и Волховский районы. — СПб.: Алаборг, 2009.
  • Кузьмин С. Л. Ладога в эпоху раннего средневековья (середина VIII — начало XII в.) 2021 елның 7 август көнендә архивланган. // Исследование археологических памятников эпохи средневековья. — СПб.: Нестор-История, 2008. — С. 69—94.

Сылтамала

үзгәртү
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=Иске_Ладога&oldid=4141533