Леонид Писарев

Җенес	ир-ат
Туу датасы	4 июнь 1865
Туу урыны	Түбән Новгород губернасы, Россия империясе
Үлем датасы	1920 елдан иртә түгел

Википедиядә Писарев фамилияле башка кешеләр турында мәкаләләр дә бар.

Леонид Иванович Писарев (4 июнь 1865 ел, Түбән Новгород губернасы — 1920 елдан да иртәрәк түгел) — Россия тарихчысы, чиркәү тарихы докторы, Казан руханилар академиясе профессоры, тәрҗемәче.

Биографиясе

Писарев Леонид Иванович 1865 елның 4 июнендә Түбән Новгород губернасында рухани гаиләсендә туа.

Түбән Новгород дини семинариясен (1886) һәм Казан руханилар академиясен (1890) дин гыйлеме кандидаты дәрәҗәсе белән тәмамлый, профессор стипендианты (1890).

Казан руханилар семинариясендә латин теле укытучысы (1891).

Дин гыйлеме магистры, Казан руханилар академиясенең патрология кафедрасы доценты (1895), надворный советник (1896).

III гасыр (1897) изге иконалар иҗаты әсәрләрен рус теленә тәрҗемә итү мөхәррире, Казан юнкер училищесында рус теле һәм әдәбияты укытучысы (1897–1900).

Казан руханилар академиясенең беренче патрология кафедрасы буенча экстраординар (1899) һәм ординар (1915) профессоры, коллеж киңәшчесе (1900), дәүләт киңәшчесе (1904).

«Православный собеседник» һәм «Церковно-общественная жизнь» журналлары мөхәррире (1904–1907).

Казан шәһәре Думасы гласные (1908–1918), Училище комиссиясе әгъзасы.

Ир-атлар гимназиясендә латин теле укытучысы (1911), Казан руханилар академиясе каршындагы хуҗалык-төзелеш комитеты рәисе, чиркәү тарихы докторы (1915).

1917—1918 елларда Казан епархиясеннән мирянин буларак сайлану буенча православие чиркәвенең Поместье Соборы әгъзасы, I, II, V, VI, XI, XII, XVI, XVII, XX бүлекләр әгъзасы.

1917 елның декабреннән Югары Чиркәү Советы әгъзалары урынбасары.

1918 елның сентябрендә Казаннан китә, Себер собор чиркәү киңәшмәсендә катнашучы, Себернең Югары вакытлы чиркәү идарәсе әгъзасы.

1919 елда Омскида Россия Хөкүмәтенең Дин эшләре буенча баш идарәче иптәше, «Сибирский благовестник» журналы мөхәррире, ноябрьдә Иркутск шәһәренә эвакуацияләнә.

1920 елның гыйнварында совет власты тарафыннан кулга алына һәм төрмәдә башланган психик тайпылыш аркасында психиатрия шифаханәсенә урнаштырыла.

Бүләкләре

3 нче дәрәҗә Изге Станислав ордены (1897).
2 нче дәрәҗә Изге Станислав ордены (1912).
3 нче дәрәҗә Изге Анна ордены (1903).

Гаиләсе

Мария Ивановна Гранская (1891) белән никахлашкан, балалары: Галина, Нина, Григорий, Анна, Мария, Ольга, Леонид.

Әсәрләр

Учение Блаженного Августина, епископа Иппонского, о человеке в его отношении к Богу. Казань, 1894.
Святой Ипполит, епископ римский. Очерк его жизни и литературной деятельности. Казань, 1898.
По поводу антикритики г. Лопухина // Православный собеседник. 1901. Ч. 1. С. 231–252, 820–828.
Авторитет Августина, епископа Иппонского, в области христианского богословия по суду древних христианских писателей. Казань, 1903.
Христианское девство по воззрениям древних христианских писателей. Казань, 1903.
Брак и девство при свете древнехристианской святоотеческой письменности. Казань, 1904.
Иероним Блаженный; Иустин Мученик; Каноны церковные св. апостолов; Кассиодор; Кесарий; Киприан; Кирилл Александрийский; Климент; Кодрат // Православная богословская энциклопедия. Т. 6–12.
По поводу объявления полной веротерпимости 17 апреля; Кому быть на «всецерковном» русском Соборе?// Православный собеседник. 1905. С. 167–168, 360.
О реформе духовных академий // Церковно-общественная жизнь. 1905. № 1.
Об академическом образовании; К вопросу о Всероссийском Церковном Соборе; Протоиерей Александр Поликарпович Владимирский; Из академической жизни // Церковно-общественная жизнь. 1906. № 3–4, 16/17, 20, 23, 36, 39, 51.
Св. Иоанн Златоуст как учитель жизни // Православный собеседник. 1907. Ч. 2. С. 864–827.
По церковно-общественным вопросам. Казань, 1906.
Св. Иоанн Златоуст и его время. Казань, 1907.
Доклад в Училищную комиссию. Казань, 1911.
Иудействующие еретики первохристианской эпохи; Древнехристианские гностические секты; Учение мужей апостольских // Православный собеседник. 1914. № 1, 3, 6–8, 10, 12; 1915. № 1–2.
К вопросу о Казанской бухте. Казань, 1915 (2-е изд.).
Очерки из истории христианского вероучения патристического периода. Казань, 1915 (СПб., 2009).
Восстановление Патриаршества на Руси // Известия по Казанской епархии. 1917. № 36/37.
Сыновье приветствие Его Святейшеству Всероссийскому Патриарху от церковной Казани // Известия по Казанской епархии. 1918. № 11/12.
Русская Церковь прежде и теперь // Русская армия. 1919. 30 октября.

Тәрҗемәләр

Творения св. Дионисия Великого, епископа Александрийского. Казань, 1900.
Творения св. Амвросия, епископа Медиоланского, по вопросу о девстве и браке. Казань, 1901.
Преподобного Марка Пустынника слово «Против несториан». Казань, 1901.
Амвросий Медиоланский. Об обязанностях священнослужителей. Казань, 1908.
Против Цельса. Апология христианства Оригена, учителя александрийского, в восьми книгах. Ч. 1. Кн. 1–4 / Пер. с введением и прим. Казань, 1912.

Чыганаклар

РГИА. Ф. 796. Оп. 441. Д. 233. Л. 1–8 об.; ГАРФ. Ф. 140. Оп. 1. Д. 7, 12–14; ЦА ФСБ. Д. Н-501.
Горизонтов П. Биография // Тобольские епархиальные ведомости. 1919. № 8.
Журавский А. К истории «Православного собеседника» // Православный собеседник. 2000. № 1.
Процесс над колчаковскими министрами. Май 1920. М., 2003 (им. указ.).
Журавлёв В. Сибирский Церковный Собор 1918 года // Живоносный источник. 2009–2011. № 1–4.
Документы Священного Собора Православной Российской Церкви 1917–1918 годов. Т. 27. Члены и делопроизводители Собора: биобиблиографический словарь / отв. ред. С. В. Чертков. — М.: Изд-во Новоспасского монастыря, 2020. — 664 с. — ISBN 978-5-87389-097-2.