Крестьяннар
Крестьян (ир, җирдән файдаланучы, игенче, авыл кешесе) — авыл хуҗалыгы культуралары һәм авыл хуҗалыгы хайваннарын үрчетү белән шөгыльләнүче кеше.
| Крестьяннар | |
 | |
| Бу һөнәрнең өлкәсе | терлекчелек, земледелие[d] һәм натуральное сельское хозяйство[d] |
|---|---|
 Крестьяннар Викиҗыентыкта | |
Крестьянның аерылгысыз билгеләре: җирдә эшләү, авылда яшәү, ул тормышның барлык өлкәләрен дә гореф-гадәтләр нигезендә көйли.
Фермердан аермалы буларак, крестьян җитештергән продукциянең күп өлешен сатмый, ә үз гаиләсендә куллана.
Этимология
үзгәртү«Крестьянин» сүзе татар теленә бор. слав. хрестиѩнинъ, хрьстиѩнинъ, крьстиѩнинъ, крьстианинъ, крьстьѩнинъ, крьстиѩнъ, крьстиѩнъ, крестианъ, крестьꙗнъ, бор.-рус. крьстьꙗнинъ[1][2][3] — «кеше; христианин»[3] буларак рус теле аша үтеп кергән.
Икенче версия буенча, «крестьян» сүзе дин белән бәйле түгел, ә борынгы русчадан «кресать/кресить огонь» («ут кисү») гыйбарәсеннән дип уйланыла. Рус крестьяннары урман ягып җир эшкәртә торган булганнар.
Россия
үзгәртүXV—XVII гасырларда нәкъ менә рус крестьяннары хәзерге рус халкын формалаштырган нигезе булып тора. XVI-XVII йөзләрдә рус булмаган крестьян халкын, ясаклы татарлардан тыш, «чуашлар» дип атаганнар. Рус дәүләтенең көнбатыш өлкәләренең рус булмаган халкы — поляклар, литвалар, эстонлылар, белоруслар һәм украиннар дип аталган.
Искәрмәләр
үзгәртү- ↑ Срезневский (2014-02-23). Русский: Измаил Иванович Срезневский «Материалы для словаря древнерусского языка по письменным памятникам. Том 1 А - К» (1893). 2018-04-22 тикшерелгән.
- ↑ Срезневский (2014-02-23). Русский: Измаил Иванович Срезневский «Материалы для словаря древнерусского языка по письменным памятникам. Том 3 Р - Я» (1893). 2018-04-22 тикшерелгән.
- ↑ 3,0 3,1 Фасмер, 1986
Чыганаклар
үзгәртү- Крестьянин // Этимологический словарь русского языка = Russisches etymologisches Wörterbuch : в 4 т. / авт.-сост. М. Фасмер ; пер. с нем. и доп. чл.‑кор. АН СССР О. Н. Трубачёва. — Изд. 2-е, стер. — М. : Прогресс, 1986. — Т. II : Е — Муж. — С. 374.
- Крест : Крестьянин // Толковый словарь живого великорусского языка : в 4 т. / авт.-сост. В. И. Даль. — 2-е изд. — СПб. : Типография М. О. Вольфа, 1880—1882.