Тәкбир
Тәкбир (гарәп. تكبير тәкбир — «олылау»[1]) — Исламда «Алла́һе ә́кбәр» («Аллаһ — иң бөек») сүзләре белән Аллаһны олылау.
Тәкбирнең кулланылышы төрле; ура сүзе кебек, аны еш кына шатлыктан кулланалар. Аерым алганда, ислам сугышчылары тарафыннан сугыш кычкыруы? буларак кулланыла. Шулай ук аны кул чабулар урынына да кулланалар; нотык сөйләүче сүзен тәмамлагач, берәрсе:тәкбир! дигәнгә, башкалар җыйнаулашып Аллаһе әкбәр дип җавап кайтаралар. Тәкбир намазда да, азанда да кулланыла.
Тәкбир берничә дәүләтнең байракларында язылган: 
Гыйрак, 
Иран, .svg){kind=small}
Әфганстан байракларында. Ул шулай ук 
Пакистан Ислам Җөмһүриятеның талиблар идарә иткән .svg){kind=small}
Вәзиристан вилаяте байрагына да язылган.
Аллаһе әкбәр сүзтезмәсе Ливия гимны кушымтасында да кулланыла һәм бу гимнның исеме буларак кулланыла.
Шулай ук карагыз
үзгәртүӘдәбият
үзгәртү- Исхакый Р. Намаз уку тәртибе. — Иман, 2007. — Б. 52.
Искәрмәләр
үзгәртү- ↑ Тәкбир — олылау, гарәпчә: «Аллаһе әкбәр» («Алла иң бөек зат») дигән сүзләрне әйтү. — Гарәпчә-татарча-русча алынмалар сүзлеге: татар әдәбиятында кулланылган гарәп һәм фарсы сүзләре / К.З. Хәмзин, М.И. Мәхмүтов, Г.Ш. Сәйфуллин. — Казан: Тат. кит. нәшр., 1965. — 792 б. — Б. 570.