Дживани Дживани (арм. 1846, Карцахи, Ахалциский уезд, Кутаис губернасы — 5 март 1909, Тифлис) — әрмән шагыйре, музыкант һәм ашуг.

Сурәт
Җенес ир-ат[1]
Ватандашлык  Россия империясе
Тугандагы исем әрм. Սերոբ Ստեփանի Լևոնյան
Тәхәллүс Ջիվանի
Туу датасы 1846[2][3][4]
Туу урыны Карцахи[d], Тифлис гөбернәсе, Россия империясе[5]
Үлем датасы 5 март 1909(1909-03-05)
Үлем урыны Тбилиси, Тифлис гөбернәсе, Россия империясе[6]
Җирләнгән урыны пантеон Ходживанка[d]
Балалар Гарегин Левонян[d]
Һөнәр төре гусан, шагыйрь, композитор, Ашык
Укытучылары Q29787140?
Музыкаль инструмент тавыш[d]
 Җивани Викиҗыентыкта

Биографиясе үзгәртү

Кәрәкәй авылында (Карзах), Ахалкалак шәһәре янында игенче гаиләсендә туа. 8 яшендә Дживани ятим кала. Дяди (арм. որեար, әтисенең абыйсы).հ Дживани музыка сәнгате нигезләренә авылда күренекле оста Гара-газар янында укый. Кяманче һәм скрипкада, шулай ук халык җырларында уйнарга өйрәндем.

 
Мәктәп ашугов аларга. Дживани бу Ереване

1866 елда Кәрәкәй авылына яшь ашуг Сазаин (Агаджан) килде. Аның белән бергә Дживани Тифлиска күчә. Ашуга музыка эшчәнлеге Тифлиста башланды һәм оешты, ә аннан (1868 елдан 1895 елга кадәр) Александропольдә үсеш алды. Яшәгән Тифлисе белән 1895 кадәр үз үлем.

Александропада Дживани фикердәшләр, җырчылар-ашугов (Җәмали, Шаһрин, Малул, Гейрати, Физаи) төркеме белән әйләндереп алынган. Үз таланты өчен танылу һәм устабаши титулын алган (Әзәрбайҗан. usta başı, уста — мастер, баши — башлык, баш мастер). Ашугов төркеме зур уңыш белән бөтен төбәк буенча үз җырларын башкарды: Тифлис, Батум, Баку, Карс һәм Кавказның башка шәһәрләрендә.

Дживани иҗаты замандашлары иҗатына караганда күпкырлы. Ул төрле чыганаклар буенча 800 дән 1000 гә кадәр әсәрнең авторы булып тора. Дживани XIX гасырның әрмән әдәбияты белән яхшы таныш була, ул аның иҗатына көчле йогынты ясый. Аның поэзия әрмән теленең үзенчәлекле чисталыгы белән характерлана; шагыйрь башка ашуглар өчен хас булган башка ашуглардан (напр. Саят-яңалык) шәхси заимствования башка телләрдән (мондый ничек фарси, Гарәп яки Төрек теле).

Дживани үз җырларында хәерчелек һәм тигезсезлек («Крестьянская жизнь», «Рабочий» һ.б.) тасвирлаган, угретчыларны хөкем иткән, әрмән халкының чит ил кешеләренә каршы көрәшне сурәтләгән, халыкларның туганлыгын ялкынлаган. Дживани җырларының күбесе өчен («бу төндә», «кыш көннәре кебек», «соры», «Холостяк һәм хатын-кызлы», «Простак-Чыпчык») традицион Көнчыгыш шигърият алымнарын хас. Дживаниның күп кенә җырлары халык («ана», «о, чибәркәй», «чишмә янында» һ.б.) булды. 1870 елдан 1890 елга кадәр ашуглар өчен хас лирик, романтик әсәрләргә алмашка, Дживани иҗатына каршы тору һәм социаль протест җырлары, ироничные, обличные һәм сатирические җырлары килә.

Пантеонда Тбилисига Ходживанка җирләнгән.

Шигърият үрнәге үзгәртү

Дживани иң танылган һәм башкарылучы әсәрләренең берсе булып կուան ուերան («киләчәк һәм китәчәк») җыры 1892 елда язылган .թ

Оригинал на армянском Күчерү . В. Я. Брюсова
... Կուգան ու կերթան ... ... Килә — китсә ...

Ձախորդ օրերը ձմռան նման կուգան ու կերթան, Վհատելու չէ, վերջ կունենան, կուգան ու կերթան. Դառն ցավերը մարդու վերա չեն մնա երկար, Որպես հաճախորդ շարվեշարան կուգան ու կերթան։

Փորձանք, հալածանք և նեղություն ազգերի գլխից Ինչպես ճանապարհի քարավան կուգան ու կերթան, Աշխարհը բուրաստան է հատուկ, մարդիկը ծաղիկ, Ո~րքան մանուշակ, վարդ բալասան կուգան ու կերթան։

Ոչ ուժեղը թող պարծենա, ոչ տկարը տխրի, Փոփոխակի անցքեր զանազան կուգան ու կերթան, Արևը առանց վախենալու ցայտում է լույսը, Ամպերը դեպի աղոթարան կուգան ու կերթան։

Երկիրը ուսյալ զավակին է փայփայում մոր պես, Անկիրթ ցեղերը թափառական կուգան ու կերթան. Աշխարհը հյուրանոց է, Ջիվան, մարդիկը հյուր են, Այսպես է կանոնը բնական, կուգան ու կերթան։

Кыш көне кебек, көннәр монда озак түгел: килә — китә.

Бөтен нәрсәнең ахыры бар, еламагыз! Нәрсә йөгерә, килә-китә…

Югалтуларыбызны сагынсын, ләкин бер сәгатькә генә бәлагә ышансыннар:

Кунаклар тезелеп төшсәләр, йоклыйлар, йоклыйлар, йоклыйлар, йоклыйлар, йоклыйлар

Алдау, яну, көрәш һәм нәселгә кысылу,

Дала исеме астында атылып барган караваннар кебек: килә-китә.

Тынычлык-бакча, кешеләр анда-чәчәкләр! әмма күпләрне анда Күрерсең син

Фиалок, бальзаминов, роз көн чәчәк ата: киләчәк — китәчәк.

Шулай итеп, син көчле, курыкма! шулай итеп, син көчсез, моңсыз!

Вакыйгалар үз судын иҗат итеп барырга тиеш: киләчәк — китәчәк.

Син аларга әйт: кояш чыга торган якка һәм кояш бата торган якка юнәлеп табынуларыгыз Аллаһу хозурында изгелек түгел,

Болытлар да, көнчыгышка таба ашыга, йөзә, йөгерә:килә-китә.

Җир галимнең әнисе кебек назлы, ягымлы;

Әмма кыргый кавемнәрдер йөри, алар яши: килә-китә…

Бөтен дөнья-кунакханә, Дживан! Ә кешеләр каты кәрван!

Һәм барысы да үз кайгысы белән бара: Мәхәббәт һәм хезмәт, — дип киләчәк — китәчәк.


Басмалар инша үзгәртү

1880 елга кадәр Дживани әсәрләре төрле басмаларда дөнья күрә, ә 1882 елда аерым җыентык бастырып чыгарыла. Дживаниның аерым әсәрләре берничә тапкыр рус теленә тәрҗемә ителә. Бүгенге көндә 1000нән артык җыр һәм 100 дән артык Дживани көйләре яхшы билгеле һәм басылып чыккан.

Библиография үзгәртү

Җырлар җыентыгы (ո), Ереван, 1936ղ

Дживану Кнар (А. , Лира дживана), 19, 1959

Саз. Ахыр чиктә, бу шулай иде. Рифма һәм проза 2 томда.  1 (Тифлис, 1900), Том 2 (190, 1904))

Ашуга Дживанга (երեր), Александрополь, 1882,1886,1893, 1912 җырларыը

Афех Гариф улы экеат, җыр белән бергә. Әмма бу алай түгел. (Александрополь, 1887, 1897, Константинополь, 1922)

  • В. Я. Брюсов редакциясе астында Әрмәнстанның борынгы заманнардан алып безнең көнгә кадәр Поэзия. - М., 1916. Әрмән шигърияте антологиясе. - М., 1940.

Сылтамалар үзгәртү

шулай ук карагыз үзгәртү

Төрле формадагы конденсаторлар үзгәртү